در مدلهایی که بمنظور شبیه سازی فرایند تخریب حرارتی پلیمرها ارائه شده اند، از فرضیات گوناگونی استفاده شده است. در مدل سایشی با صرفنظر از پدیده های نفوذ، سینتیک تخریب و اتلاف حرارتی، فرآیند تخریب با یک معادله هدایت حرارتی گذرا توصیف شده است. پژوهشگران تلاش نموده اند تا در مدلهای بعدی با در نظر گرفتن دخالت عواملی چون لایه خاکستر، سینتیک تک مرحله ای و درجه اول واکنش تخریب و دامنه دمای مشخصه، فرضیات مدل سایشی را اصلاح نمایند. در این مجموعه با استفاده از نتایج آزمایشهای انجام شده بر روی نمونه های پلی اتیلن و پلی پروپیلن (بصورت خالص و همراه با کندسوز کننده) با دستگاه کالریمتر مخروطی و ترموگراویمتری، اعتبار این فرضیات ارزیابی و مرحله کنترل کننده فرآیند تخریب در آزمایش کالریمتر مخروطی با نمونه های پلی اتیلن و پلی پروپیلن در تابش ‏‎50kw/m2‎‏می باشد. همچنین پژوهشهای انجام شده درباره سینتیک و مکانیسم واکنش تخریب پلی اتیلن و پلی پروپیلن، ثابت می نمایند که فرض واکنش تک مرحله ای درجه اول در مدلها توجیه پذیر نیست. آزمایهشای ترموگراویمتری در این مجموعه تحت رژیم سینتیکی صورت گرفته اند؛ بنابراین استفاده از اطلاعات حاصل از این آزمایشها جهت تحلیل سینتیکی واکنشهای تخریب مجاز است. با توجه به تفاوت عوامل کنترل کننده فرآیند تخریب در آزمایشهای کالریمتر مخروطی و ترموگراویمتری این مجموعه، ارتباط مستقیمی بین نتایج این آزمایشها حاصل نشد.