بیمه بعنوان نوعی پیش بینی برای آینده نقش مهمی در برنامه ریزیهای کلان و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور ایفا می کند. چرا که برنامه ریزی در شرایط ریسک و نا اطمینانی بدون برخورداری از تامین لازم، ممکن است نتایج مطلوبی را در بر نداشته باشد و موجب عدم دستیابی به اهداف گردد. با گذشت بیش از شصت سال از تجربه صنعت بیمه در کشور، علیرغم دستیابی به موفقیتها و انجام ابتکارات مهم در زمینه ارائه خدمات مورد نیاز جامعه، هنوز تا دستیابی به نقطه قابل قبول در این صنعت و کسب موفقیت متناسب با پتانسیل موجود در کشور فاصله زیادی را می بایست پیمود که کسب این موفقیت در گرو توسعه و اشاعه فرهنگ بیمه در جامعه می باشد. در ایران پیش از انقلاب اسلامی از روشهای اصولی بازاریابی بطور محدود استفاده می شد و مشکلات اخلاقی بسیار در مورد روشهای متداول مطرح بود. پس از انقلاب به مدت 11 سال تولید کنندگان و شرکتهای بازرگانی و خدماتی، رشته بازاریابی را به دست فراموشی سپردند. از سال 1370 به بعد به دلیل تغییر یافتن اوضاع اقتصادی و بازار، توجه فزاینده تولیدکنندگان به رشته بازاریابی اصولی و علمی آغاز شد و شواهد نشان می دهد که این توجه و علاقه در سالهای آینده بطور چشمگیری افزایش خواهد یافت. نظر به اینکه اشاعه فرهنگ بیمه و همچنین توسعه رشته های مختلف بیمه های بازرگانی و در نتیجه افزایش سطح فروش آنها در کشور، نیاز به کسب شناخت و تعیین عوامل بازدارنده آن دارد تا بر پایه آن بتوان راه حلهائی متناسب ارائه نمود، از اینرو درصدد هستیم تا با بهره گیری از مبانی تئوریک بازاریابی و کارمیدانی به منظور کسب نظرات مدیران شرکتهای بیمه، علت پائین بودن میزان فروش خدمات بیمه را شناسایی نمائیم و ؛راههای افزایش فروش خدمات بیمه در کشور؛ را مورد بررسی قرار دهیم و تلاش نمائیم تا عوامل موثر در افزایش سطح فروش خدمات شرکتهای بیمه شناسایی و معرفی گردند.