زمینه تحقیق: عوامل متعددی در شکل گیری سرطان دخیل هستند که از جمله موثرترین آنها رادیکال های آزاد و فعال اکسیژن می¬باشند که به استرس اکسیداتیو منجر می¬شود که آنزیم¬های آنتی اکسیدان در پاکسازی موارد استرس اکسیداتیو نقش به سزایی از خود نشان داده¬اند. دربین گیاهان دارویی سیاهدانه سهم بالایی از اثرات درمان در مقابل بسیاری از بیماری¬ها را به خود اختصاص داده است و این دلیل را می¬توان به تیموکینون که ماده اصلی و موثر این گیاه می باشد را ربط داد، همچنین این ماده سلول را در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می¬نماید. در طی تکثیر سلولی سلول های سرطانی اتفاقات سلولی رخ می¬دهد که میتوان در بین آن ها رگزایی را نام برد که منجر به افزایش حجم سلول های سرطانی می شود. هدف مطالعه: این مطالعه بررسی اثر ضد سرطانی عصاره سیاهدانه در سرطان سینه می¬باشد به گونه ای که اثر تغذیه با روغن سیاهدانه بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در طحال موشهای مبتلا به سرطان سینه مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: چهار گروه موشbalb/c که شامل یک گروه کنترل و سه گروه تیمار تقسیم شدند که در گروه کنترل گاواژ با آب مقطر صورت گرفت و در سه گروه دیگر روغن سیاهدانه به ترتیب با دوزهای 1و2و4 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت چهار ماه گاواژ صورت گرفت، سپس موش ها قطعات تومور را با جراحی و بصورت زیر جلدی دریافت کردند، حجم تومور با فرمولv=(lw)/2 بررسی وابعاد توسط کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. بعد از جراحی موش ها قربانی و طحال آنها به منظور سنجش فعالیت¬های آنزیم¬های آنتی اکسیدانی جدا گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد میانگین حجم تومورهای موش¬های تیمار با شده با 4 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن تفاوت بسیار زیادی از نظر آنالیز داده ها نسبت به گروه تیمار نشان داد و همچنین میزان تراکم عروق در موش های تیمار شده با 4 میلی گرم بر وزن بدن کاهش معنی¬داری نشان داد. مصرف خوراکی در دوزهای مختلف باعث افزایش فعالیت¬های آنزیم¬های آنتی اکسیدان کاتالاز، سوپراکسید دسموتاز، گلوتاتیون ردوکتاز می¬شود و به طورشاخص در دوز 4 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نهایت فعالیت را دارا می باشد. همچنین روغن سیاهدانه بدلیل کاهش تکثیر سلول ها و افزایش آپوپتوز و نیز کاهش عروق خونی منطقه رشد تومور را مهار می کند. نتیجه گیری: روغن سیاهدانه احتمالا با افزایش فعالیت آنزیم¬های آنتی اکسیدان به علت دارا بودن ترکیبات تیموکینون در برابر سلول¬های سرطانی اثر محافظتی دارد و امید است با توجه به اینکه سلول های سرطانی توانایی سازگاری با ترکیبات گیاهی را ندارند، بتوان گیاهان دارویی را جایگزین مواد و داروهای شیمیایی در جهت درمان سرطان نمود.

در این پژوهش، نانوذرات کاتالیستی اکسیدهای آهن، کبالت، نیکل (و ترکیب آن ها) نشانده شده بر بستر کاربید سیلیسیم (sic) نانومتری و میکرومتری، به روش تلقیح مرطوب تهیه شده اند. نانولوله های کربنی در اتمسفر گاز آرگون با تجزیه کاتالیستی گاز استیلن به روش رسوب گذاری از فاز بخار شیمیایی (cvd) بر نانوذرات کاتالیستی تهیه شده، رشد یافت. اثر برخی از عوامل کاتالیستی و غیرکاتالیستی موثر بر رشد، قطر و ساختار نانولوله های کربنی مورد بررسی قرار گرفت. این عوامل شامل دمای کلسینه شدن نانوذرات کاتالیستی، نوع و ترکیب کاتالیست، نسبت درصد وزنی کاتالیست/بستر، نسبت ترکیب کاتالیستی در غلظت ثابت بستر، دمای واکنش و اندازه بستر می باشند. از شاخص های مهم این پژوهش استفاده از پودر sic به عنوان بستر می باشد.

سنگ سازی ادراری در اطفال در جهان صنعتی پدیده نادری است و در 3 گروه عمده اطفال دیده می شود: نوزادان پره ماچور، بچه هایی با علل زمینه ای اورلوژیک (مانند ‏‎upjo‎‏، مثانه نوروژنیک، ‏‎uti‎‏ و میلومننگوسل) و سنگ سازی اندمیک مثانه. با توجه به اینکه کلیه اطفال نسبت به بالغین در برابر آسیبهای ناشی از انسداد و دیگر عوارض سنگ مثانه آبسه و سپسیس بسیار حساس تر می باشند و نیز اطفال فرصت زمانی بیشتری از نظر عود سنگ دارند، مطالعه مشخصات بیماران و دلایل ابتلا آنان به سنگ ادراری و نیز آگاهی از نتایج دقیق درمانهای به کار رفته الزامی است. در کشور ما سنگهای ادراری در اطفال همچنان یکی از معضلات بهداشتی درمانی است و هنوز تعداد زیادی از اطفال سنگ ساز مشاهده می شود. گذشته از این در کشور ما هنوز هم روشهای جراحی باز کاربرد بیشتری دارد حال آنکه در کشورهای صنعتی با ورود روشهایی با حداقل تهاجم، گزارشات جراحی باز در سنگ به حداکثر 5% رسیده است. در حال حاضر در کشورهای پیشرفته صنعتی سنگ سازی اندمیک مثانه ریشه کن شده است و با ارزیابیهای متابولیک سالهای اول زندگی، شیوع کمی سنگ ادراری اطفال نیز پایین آمده است. در ایران تاکنون یک مطالعه بر روی 125 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه کلینیک ویژه طی 10 سال (1982-1972) صورت گرفته است که هم بدلیل فقدان داده ها کافی از یافته های حین و بعد از عمل و هم بدلیل اورولوژیست نبودن مولفین، فاقد عمق لازم و جنبه های تخصصی است. در مطالعه ما هم تعداد بسیار زیادی بیمارس سنگ ساز زیر 13 سال گنجانیده می شود که قابل ارزیابیهای آماری و استنتاج آماری است و هم کلیه مدارک بیماران شامل شرح عمل و یافته های رادیولوژیم و سونوگرافیک و نیز عوارض بعد از عمل در دست است که در آنها استفاده شده است. با توجه به قلت اطفال سنگ ساز در جهان صنعتی و کثرت آن در کشور ما و نیز فراوانی روشهای جراحی باز در مرکز اولوژی کرمانشاه، نتایج این مطالعه می تواند به گسترش دانسته های همکاران اورولوژیست در سطح جهان کمک کند، علاوه بر آنکه ما را در آگاهی یافتن از نقاط ضعف احتمالی موجود در نحوه ارزیابی و درمان بیماران آگاه سازد.