این پژوهش سعی دارد عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی را مورد شناسایی قرار داده و تاثیرات آنها را بر کارکنان دانشگاه تربیت مدرس مورد تحلیل قرار دهد و در نهایت پیشنهاداتی را جهت حفظ و نگهداری نیروی انسانی و همچنین افزایش بهره وری کارکنان ارائه دهد.در این تحقیق از آزمون دو جمله ای و آزمون فریدمن استفاده شده است و از روش پرسشنامه ای بهره گرفته شده که تعداد 108 نفر از کارکنان پرسشنامه ها را تکمیل کرده و اعاده گردیده است با توجه به یافته های این تحقیق ارتابط معنید اری بین عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی کارکنان دانشگاه (داشتن مهارت لازم، مشارکت دادن کارکنان، حمایت مدیر از کارکنان، دادن بارخورد مستمر، علاقه به محیط کار، و توجیه مستمر کارکنان از سوی مدیر) و بهره وری نیروی انسانی وجود دارد. به تعبیر دیگرهر چه این عوامل از سوی مدیران دانشگاه تربیت مدرس مورد حمایت و توجه بیشتر قرار گیرد بهره وری نیروی انسانی کارکنان دانشگاه افزایش پیدا می کند و برعکس هر چه این عوامل کمتر توجه شود بالطبع کارکنان بی انگیزه تر و کارایی آنان کاهش پیدا خواهد کرد.از مهمترین پیشنهادهای ارائه شده می توان به سبک مشارکتی مدیران و حمایت آنها از کارکنان را نام برد خصوصا در تصمیم گیری و انجام کارهای مختلف و داشتن تفکر سیستمی، دانشگاه بعنوان یک سیستم باز بطور مداوم با محیط بیرونی خود در تعامل است زیرا اداره موفق دانشگاه بدون توجه به محیط آن کاری غیرممکن می باشد. نزدیکی و ارتباط دانشگاه و محیط به حدی است که نمی توان مرز جدایی دو سیستم سازمان و محیط را تعیین کرد.