رساله حاضر به بررسی یکی از مهمترین و پر فایده ترین مباحث اصولی با عنوان دلالت نهی بر فساد و تطور تاریخی آن پرداخته و در چهار فصل با عناوینی، چون تعریف کلیات و توضیح واژگان موضوع، مباحثی چون دلالت و اقسام دلالت، نهی، نهی مولوی، ارشادی، تحریمی، تنزیهی، مفهوم صحت، فساد، عبادات و معاملات بطور اعم و اخص مورد بررسی قرار گرفته است در فصل دوم به بیان نهی در عبادات و معاملات بطور اعم و اخص مورد بررسی قرار گرفته است در فصل دوم به بیان نهی در عبادات پرداخته و بعد از بیان مفهوم عبادت (هر عملی که در او قصد قربت شرط است) به تبیین محل نزاع و قول حق در مساله و به بیان ادله قطعی آن پرداخته است. 1- هرگاه عملی از اعمال عبادی یا معامله ای مورد نهی شارع مقدس قرار گرفت آیا دلالت بر بطلان آن عمل دارد. یا اینکه صرفا بیانگر حکم تکلیفی (که مکلف فعل حرامی را مرتکب شده است.) منظور از بطلان عبادت یعنی مکفی و مجزی نیست. که در وقت باید اعاده و در خارج وقت قضا نماید و بطلان و فساد در معامله یعنی هیچ گونه آثار مطلوب از نقل و انتقال و غیر آن صورت نگرفته است. در مبحث نهی در عبادات: قول مشهور علمای امامیه (رضوان الله تعالی علیهم) بر این است که نهی در عبادات، دلالت بر فساد دارد. برای اینکه عبادت نیاز به قصد قربت دارد و عملی که مورد نهی شارع مقدس قرار گرفته است در واقع مبغوض مولی می باشد. و فعلی که مبغوض و منفور مولی است چگونه می تواند باعث تقرب به خداوند باشد عده ای از اصولیین مشهور در این باره فرموده اند. اگر نهی به ذات فعل تعلق گرفت موجب فساد منهی عنه است. خواه از معاملات، از عبادات مثل نماز حائض و در معاملات مثل نهی از بیع مصحف، نهی از بیع کلب و الخنزیر.