به منظور بررسی تاثیر مواد ضد تعرق بر روی بعضی خصوصایت رویشی، عملکرد و اجزای عملکرد ذرت هیبرید 704 تحت آبیاری محدود، آزمایشی در سال 1379 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه، به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در چهار تکرار انجام گرفت. تیمارها عبارت بودند از آترازین ‏‎400ppm‎‏ ، پارافین یک درصد، پارافین + سیتوویت 2 درصد و به نسبت 3 به 1، موم 10 درصد و تیمار شاهد که در آن هیچ ماده ضدتعرقی استفاده نشد. این مواد در دو مرحله، مرحله اول 60 روز بعد از کاشت و مرحله دوم در زمان گرده افشانی بکار برده شدند. بعد از مصرف این مواد، فواصل آبیاری از 7 روز به 12 روز اضافه شد. نتایج نشان داد که مواد ضدتعرق بکار رفته موجب افزایش ارتفاع بوته، تعداد گره در بوته، طول میانگره ها و قطر ساقه شدند و این افزایش در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. ولی در رابطه با تعداد گره، فقط تیمار آترازین با شاهد اختلاف معنی دار داشت. این مواد موجب افزایش طول برگ پرچم و عرض برگ پرچم شدند ولی این افزایش معنی دار نبود. همچنین، موجب افزایش وزن چوب بلال شدند که این افزایش در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. تاثیر این مواد بر عملکرد و اجزای عملکرد نیز بارز بود. به طوری که موجب افزایش تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در هر ردیف، وزن پانصد دانه، عملکرد دانه گردیدند و اختلاف حاصل در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. ولی در مورد تعداد دانه در هر ردیف فقط تیمار آترازین با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشت و در مورد عملکرد دانه، تیمار پارافین با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد. در ضمن این مواد بر روی تعداد بلال در هر بوته تاثیری نداشتند. مواد بکار رفته همچنین، موجب افزایش عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت گردیدند و این اختلاف در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. در مورد عملکرد بیولوژیکی فقط تیمار آترازین با تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان داد. مواد ضدتعرق مصرفی موجب کاهش پروتئین دانه ها شدند و این اختلاف نسبت به تیمار شاهد در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود.