پوششهای گالوانیزه اعمال شده به روش غوطه وری گرم، کاربردهای فراوانی در صنعت دارا هستند. این پوششها، در آتمسفرهای تمیز روستایی از بیشترین مقاومت به خوردگی برخودار می باشند. اما در محیطهای خورند، عمر مفید این پوششها کاهش پیدا می کند. برای بهبود مقاومت به خوردگی و چسبندگی این پوشش ها، از روشهای مختلفی استفاده می شود که معمولترین آنها، استفاده از عناصر آلیاژی در حمام مذاب یافولاد پایه می باشد. عناصر نادر خاکی از جمله عناصری هستند که بدین منظور در حمام مذاب مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر این عناصر بر مورفولوژی پوشش و مقاومت به خودرگی پوششهای گالوانیزه اعمای بروش غوطه وری گرم بوده است. ابتدا ورش های فولاد ساده کربنی در حمام مذاب روی خالص و حمام های آلیاژی روی حاوی 05/0، 1/0، 2/0 و 5/0 درصد وزنی عناصر نادر خاکی پوشش داده شدند. سپس مقاومت به خودرگی این پوششها به کمک آزمایشهای خوردگی مورد مقایسه قرار گرفت. مورفولوژی پوشش و محصولات خوردگی به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی ونوع فاز محصولات خوردگی به کمک پراش اشعه ایکس بررسی شد. نتایج نشان دادند که افزودن مقادیر بسیار کمی عناصر نادر خاکی به حمام مذاب روی خاص، باعث بهبود موروفولوژی پوشش گالوانیزه و مقاومت به خوردگی آن می شود و میزان بهینه حضور این عناصر در حمام 1/0 درصد وزنی است. در ضمن، مکانیسم های بهبود مورفولوژی و مقاومت به خوردگی پوششهای گالوانیزه اعمال شده بروش غوطه وری گرم در حضور عناصر نادر خاکی مورد بحث واقع شده است.