توسعه پرورش صنعتی و متراکم میگوهای پنائیده با ظهور بیماریهای عفونی و غیرعفونی همواره همراه بوده است. بسیاری از بیماریهای مهم پنائیده توسط ارگانیسمهایی ایجاد میشوند که عضوی از فلور طبیعی میگو محسوب میشوند.در طول ماههی تیر لغایت آبان 1377، از پنج مزرعه پرورش میگوی خوزستان در قفاس آبادان نمونه گیری انجام گرفت. در این مزارع چندین استخر (دو تا پنج) به طور تصادفی انتخاب شدند. میگوهای این استخرها در وضعیتی مطلوب از لحاظ بهداشتی و عدم حضور بیماریهای خاصی به سر می بردند. از این استخرها به طور مستمر، ماهیانه یک بار و در هر دفعه حداقل پنج میگو جمع آوری گردید و به آزمایشگاه بیماریهای آبزیان مرکز تحقیقات شیلاتی استان خوزستان در اهواز منتقل و در آنجا کشت اولیه اندامهای مختلف میگوهای زنده (کوتیکول، هپاتوپانکراس، همولنف و آبشش) انجام پذیرفت. جهت ادامه بررسیها نمونه ها به آزمایشگاه قارچ شناسی دانشگاه شهید بهشتی در تهران ارسال گردید.در این مطالعه چهل گونه قارچی از اندامهای مختلف میگوهای جداسازی و شناسایی گردیدند. بیشترین تعداد گونه های قارچی (19) از هپاتوپانکراس، کمترین (12) از همولنف، بالاترین تراکم قارچی (83%) مربوط به آسپرژیلوس نایجر ‏‎(aspergillus niger)‎‏ و بیشترین تعداد گونه های قارچی جدا شده در ماه مهر بوده است. در میان قارچهای شناسایی شده، از انواع بیماریزای آن که تا کنون از سرتاسر دنیا گزارش شده است، مشاهده نگردید.