بیماران با سندرم نفروتیک مقاوم به درمان با استروئید و یا با عود مکرر اغلب در بیوپسی دارای اشکال پاتولوژی ‏‎fsgs‎‏ و ‏‎mpgn(mcgn)‎‏ و ‏‎mespgn‎‏ هستند. از طرفی حدود 80% افرادی که دارای ‏‎fsgs‎‏ و ‏‎mpgn‎‏ هستند به درمان با پردنیزون خوراکی مقاومند. اگر سندرم نفروتیک بهبود نیابد، افراد اغلب به سمت نارسایی نهایی کلیه پیشرفت می کنند. این پروگنوز ضعیف و بد دلیل عمده جهت استفاده از داروهای جدید ایمونوساپرسیون مثل سیکلوسپورین می باشد. 8 بیمار (6 پسر و 2 دختر با میانگین سنی 10 سال) مقاوم به درمان با استروئید یا با عودهای مکرر (2 نفر با ‏‎fsgs‎‏، یک نفر با نفروپاتی ‏‎iga‎‏، یک نفر با ‏‎mcns‎‏، دو نفر با ‏‎mpgn‎‏ و 2 نفر با ‏‎mes.pgn‎‏) با پروتکل سیکلوسپورین ‏‎(5-10mg/kg/day)‎ در دو دوز منقسم به همراه پردنیزون خوراکی بادوز نگهدارنده رمیسیون ‏‎(0.5-1mg/kg)‎‏ بصورت یک روز در میان بمدت 36-12 ماه تحت درمان قرار گرفتند. 6 بیمار ‏‎‎‏(75%) پس از 3-2 ماه درمان به بهبودی کامل و 2 نفر (25%) نیز به بهبودی نسبی (پروتئینوری بدون ادم) رسیدند. پس از ارزیابی بمدت 12-2 ماه، 4 (50%) بیمار با ‏‎gfr‎‏ نرمال هنوز در بهبودی بودند و 2 بیمار (25%) که در ابتدا به درمان پاسخ داده بودند به ترتیب 3 و 4 ماه پس از قطع دان مجددا دچار عود شدند. ما در این تحقیق با عدم پاسخ (پروتئینوری+2 یا بیشتر و ادم) مواجه نشدیم. از 2 مورد ‏‎fsgs‎‏ یکی پاسخ کامل و یکی پاسخ نسبی؛ از 2 مورد ‏‎mpgn‎‏ یک مورد پاسخ کامل و یکی پاسخ نسبی؛ بیمار ‏‎mcns‎‏ پاسخ کامل؛ بیماران ‏‎mespgn‎‏ هر دو پاسخ کامل اما یکی از آنها عود پس از قطع دارو و بالاخره بیمار نفروپاتی ‏‎iga‎‏ پاسخ اولیه کامل و سپس عود داشتند. پاسخ دهندگان کامل شامل 4 پسر، پاسخ دهندگان نسبی شامل یک پسر و یک دختر و عودکنندگان نیز شامل یک پسر و یک دختر بودند. هیچ کاهش محسوس و نگران کننده ای از عملکرد کلیوی و همچنین عوارض عمده دیگر دیده نشد. هیچ موردی از بروز هیپرتانسیون یا تشدید آن در طی درمان دیده نشد. سندرم نفروتیک مقاوم بدرمان یا با عودهای مکرر می تواند بطور موفقیت آمیزی با سیکلوسپورین و پردنیزون درمان شود. مطالعات بیشتر در این زمینه جهت تعیین دقیق تر درصد موفقیت این درمان لازم است.