فنسیکلیدین بانام شیمیائی 1- (فنیل - سیکلوهگزیل) پی پیریدین و با علامت اختصاری ‏‎pcp‎‏ نشان داده می شود. (1)‏‎pcp‎‏ یک ماده تو هم زا است که در سال 1950 گسترش پیدا کرد. (2)ابتدا بعنوان یک داروی بی حس کننده در حیوانات و نیز برای یک دوره کوتاهی برای انسان مورد استفاده قرار گرفت. خاصیت مخدر بودن آن باعث شد که در سال 1970 بعنوان یک دارو، مورد سو استفاده قرار گیرد.‏‎pcp‎‏ بنام ‏‎"angle dust"‎‏ (فرشته خاکی)و یا ‏‎"crystal"‎‏ (بلور) معروف شد. (2) استفاده از فنسیکلیدین بصورت قاچاق در سالهای 1993-1979 کاهش یافت ولی هنوز بعنوان یک داروی مهمی که مورد سو استفاده قرار می گیرد در بسیاری از نواحی شهری بزرگ بکار می رود.این ترکیب و مشتقات آن دارای خواص بیولوژیکی و فارماکولوژی بوده و دارای خواص داروئی مختلفی می باشند. اثر مخدری فنسیکلیدین، مربوط به سایتها پیوندی در مغز می باشد. (2) کارهای تحقیقاتی در رابطه با خانواد فنسیکلیدین، از 1938 توسط ‏‎levy‎‏ شروع شد و در سال 1958 توسط ‏‎chen‎‏ (3) و (4) بسیاری از ترکیبات مربوط به این خانواده سنتز شد.با استفاده از روش یونیزاسیون سطحی ‏‎surface ionization‎‏، که اتمها یا مولکولهای خنثی به یون در سطح یک فلز تبدیل می شوند، که این روش در کروماتوگرافیگازی ‏‎gc‎‏ مورد استفاده واقع می شود، می توانیم فنسیکلیدین را در مایع بدن کنترل کنیم. (2)در این پایان نامه سنتز مشتقاتی از فنسیکلیدین بنام 1- (1-فنیل 2- هیدروکسی سیکلوهگزیل) پیرولیدین و 1- (1-فنیل 2- هیدروکسی سیکلوهگزیل) پی پیریدین انجام می شود.در انتها یک روش جدید برای سنتز (1- فنیل 2- هیدروکسی سیکلو هگزیل) آمین بررسی می شود.