پلی پروپیلن یک پلیمر مهندسی نیست. یکی از روشهای بهبود خواص مکانیکی آن آمیزه کاری با پلیمرهای مهندسی همچون پلی آمیدها است. همچنین بدلیل کریستالیتی بالا، طبیعت پارافینی و نداشتن مکانهای قطبی تمایل پایینی به جذب ماده رنگزار دارد. از سوی دیگر جذب رطوبت پلی آمید بالاست. از این رو در بعضی کاربردها نمی توان از آن استفاده کرد. در ضمن بعلت مورفولوژی خاص خود هنگامیکه از حالت مذاب به حالت تبدیل می شود. جمع شدگی بالایی از خود نشان میدهد.آمیزه های پلی پروپیلن و پلی آمید 6 با ترکیب درصدهای ‏‎pp80:pp20, pp60:pp40, pp40:pa60, pp20:pa80‎‏ در حضور دو درصد مختلف از سازگار کننده انیدرید مالئیک (5/0% و 1%) توسط یک اکسترو در دو مرپیچه تهیه شدند. عمل سازگار سازی پلی پروپیلن و آلیاژسازی با پلی آمید 6 در یک مرحله و به طور همزمان انجام گرفت و گرانولهای تهیه دهش به منظور دفع رطوبت احتمال در آن قرار داده شدند و پس از عمل رطوبت زدایی به منظور تهیه نمونه تستهای کشش، ضربه و جذب آب تزریق شدند. نمونه های ‏‎sem‎‏ به روش شکست در نیتروژن مایع تهیه شدند.نتیجه آنکه بالاترین مقاومت ضربه هنگامیکه پلی پروپیلن بصورت فاز پراکنده در ماتریس پلی آمید باشد یعنی در ترکیب درصد ‏‎pp20:pa80‎‏ بدست می آید. هرچه غلظت پلی آمید در آمیزه بیشتر باشد مدول وقدرت کششی و جذب آب افزایش می یابد و ازدیاد طول در نقطه پارگی آمیزه هایی که پلی پروپیلن در آنها بیشتر باشد بالاتر است.علیرغم اینکه درجه گرفات شدن انیدرید مالئکی بر روی پلی اندازه گیری نشد، نتایج عکسهای ‏‎sem‎‏ و تستهای مکانیکی مانند قدرت کششی و ازدیاد طول در نقطه پارگی نشان میدهند هنگامیکه 1% سازگار کننده انیدرید مالئیک استفاده شده است نسبت به وقتی که 5/0% انیدرید مالئیک استفاده شده است درجه گرافت شدن بالاتر می باشد.سپس با بررسی آماری تاثیر غلظت رزین ها و انیدرید مالئیک در خواص مقایسه شد.