امروزه روشهای حسابگری در کاربردهای زیستی بسیار بکار گرفته می شوند و کاربرد فراوانی در زمینه های بازشناسی و پیشگویی ساختار، خواص و کارکرد ماکروملکولها پیدا کرده اند. در بسیاری از این کاربردها، عمل پیشگویی درواقع نوعی مساله بازشناسی الگو می باشد. در بسیاری از مسائل بازشناسی الگو ‏‎(pattern recognition)‎‏با طبقه بندی مشاهداتی مواجهیم که به صورت بردار یا رشته ‏‎(sequence)‎‏هایی از متغیرهای تصادفی نمایش داده می شوند. کاربردی که در این پروژه مدنظر بوده، پیشگویی ساختار و کارکرد پروتئینهاست، یعنی طبقه بندی مانده ‏‎(residue)‎‏ های سازنده رشته پروتئین براساس اطلاعات موجود در زیر رشته ای از آن، دو مساله از این دست، پیشگویی نواحی داخل غشای ‏‎(transmembrane)‎‏ پروتئینهای غشایی ‏‎(membrane)‎‏، و پیشگویی ناحیه اتصال فلز روی ‏‎(zinc binding sites)‎‏ در پروتئینها هستند که در این پروژه مورد بررسی قرار گرفته اند. در این پروژه نحوه بکارگیری و پیاده سازی روشهای مبتنی بر منطق فازی - بخصوص روشهای مبتنی بر قاعده فازی - جهت انجام پیشگوییهای مورد نظر، مورد بررسی وانجام قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که دقت روشهای فازی بکار گرفته شده قابل مقایسه با روشهای دیگر بکار گرفته شده در این زمینه (همچون روشهای شبکه عصبی) می باشد. همچنین در این پروژه سعی شده است به معایب و محاسن روشهای فازی نسبت به روشهای دیگر اشاره شود و در پایان پیشنهاداتی جهت بالابردن کارآیی روشهای فازی پیاده سازی شده ارائه شده است.