هدف از تحقیق حاضر بررسی جایگاه مدیریت مبنی بر مدرسه در بین مدارس نواحی چهارگانه شیراز و نیز بررسی موانعی که بر سر راه اجرای آن ممکن است وجود داشته باشد، بود. مدیریت مبتنی بر مدرسه نوعی مدیریت مشارکتی و یا حرکت به سوی عدم تمرکز در نظام آموزش و پرورش و استقلال بیشتر مدرسه می باشد. بدین منظور از بین مدیران مدارس نواحی چهارگانه شیراز دو ناحیه یک و چهار بصورت تصادفی انتخاب و بعد از مدیران مدارس راهنمایی و دبیرستان دخترانه و پسرانه تعداد 37 مدرسه راهنمایی دخترانه و 55 مدرسه راهنمایی پسرانه و 32 دبیرستان دخترانه و 38 دبیرستان پسرانه انتخاب و سپس توسط آنها پرسشنامه 33 سوالی تکمیل گردید. پس از جمع آوری پرسشنامه ها نتایج آنها استخراج گردید. نتایج نشان می دهد که مدیران نمونه مورد بررسی مدیریت مبتنی بر مدرسه را به عنوان جزئی از برنامه تفویض اختیار بیشتر به مدرسه شناختهاند و از اینگونه برنامه ها استقبال می کنند همچنین نتایج نشان می دهد که موانعی چون:1- کمبود دانش و بینش مدیریتی 2- وجود قوانین و مقررات مخالف 3- عدم اعتماد به نفس مدیران 4- عدم تمایل به ترک روش اجرای سنتی 5- کمبود وقت 6- ترس مسئولین از کم شدن قدرت آنها به عنوان مانعی بر سر راه اجرای مدیریت مبتنی بر مدرسه محسوب می شوند و مسئولین نظام آموزش و پرورش باید توجه داشته باشند که قبل از اجرای این برنامه نخست موانع ذکر شده را از میان برداشته تا این شیوه مدیریت بتواند موفقیت نسبی را به همراه داشته باشد.