امروزه، کشورهای رو به رشد علیرغم افزایش امید به زندگی بر اثر گسترش برنامه های بهداشتی هم چنان شاهد افزایش بیماریهای روانی مزمن و معلولیتها در سطح جوامع خود می باشند. از طرفی با توجه به کمبودها و مشکلات اقتصادی و اجتماعی که این کشورها با آنها مواجهه هستند. امکان دستیابی کلیه این مددجویان به خدمات بهداشتی درمانی و توانبخشی مسیر نیست. استفاده از امکانات جامعه و مشارکت خانواده ها و خود افراد معلول در برنامه های توانبخشی و ارائه خدمات بهداشتی در محل زندگی راهی است که در حال حاضر در بسیاری از کشورها در حال اجرا می باشد. نظر به اهمیت امر فوق و در زمینه رفع مشکلات مختلف معلولین بخصوص معلولین ذهنی پژوهشگر بر آن شد تا به بررسی تاثیر ارائه خدمات پرستاری در منزل بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان عقب مانده ذهنی شهرستان تربت حیدریه بپردازد تا نتایج آن گامی هر چند ناچیز در زمینه رفع یکی از چندین مشکل این قشر محروم و توانخواه جامعه بردارد. این مطالعه یک تحقیق کاربردی از نوع نیمه تجربی و با استفاده از طرح پیش و پس آزمون بر روی 40 نفر از کودکان و نوجوانان عقب مانده ذهنی تحت پوشش بهزیستی شهرستان تربت حیدریه انجام گردیده است ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر فرم والدین و پرسشنامه مشخصات جمعیتی خانواده بود که توسط پژوهشگر و از طریق مصاحبه با والدین و مشاهده مددجویان در جهت سنجش مشکلات رفتاری نمونه های پژوهش مورد استفاده قرار گرفت.نتایج پژوهش فوق نشان داد که سنجش نمرات نمونه های پژوهش توسط پرسشنامه رفتاری راتر در بعد از مداخله اختلاف معنی داری نسبت به قبل از مداخله یافته بود ‏‎(t=7/649 , p<0/00001)‎‏ که با فرضیه پژوهش که باین می کند: ارائه خدمات پرستاری در منزل منجر به کاهش مشکلات رفتاری نمونه های پژوهش می گردد موافق و سازگار بوده و فرضیه فوق را تایید می نماید. همچنین بین عواملی چون تحصیلات والدین، وضعیت اقتصادی، بهره هوش نمونه ها و جنسیت نمونه ها با کاهش مشکلات رفتاری رابطه معنی داری موجود نبود ولی بین محل سکونت نمونه ها با کاهش مشکلات رفتاری معنی داری مشاهده گردید که نشانگر این بود که نمونه های شهری بیشتر از نمونه های روستائی از مداخلات بهره برده اند. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند در ابعاد گوناگون خدمات پرستاری (پیشگیری، مراقبت و بازتوانی) و بطور کلی در ارتقا بهداشت و سلامتی افراد جامعه به کار گرفته شود همچنین نتایج این پژوهش برای کلیه افراد شاغل در سیستم بهداشتی درمانی که در زمینه مراقبت از معلولین بخصوص معلولین ذهنی مشارکت دارند قابلبیت کاربرد دارد.