نقشه های کاربری و پوششها ارضی، در برنامه ریزیهای کشوری از اهمیت خاصی برخوردار است. گسترش شهرها منجر به تبدیل کاربریها قدیمی به کاربریهای جدید میشود. اطلاع از تغییرات روستاهای حواشی شهری بر اثر تبدیل کاربری ارضی، مانند تبدیل مزارع به ساخت و سازهای شهری، کارخانه ای و غیر کشاوری، جهت بررسی عوامل و علل آنها می تواند مورد توجه برنامه ریزان و مدیران باشد. این امر می تواند آنها را در این نکته رهنمون شود که آیا تغییرت حادث با اهداف برنامه ریزی شده هماهنگی دارد یا اینکه در تضاد است، واقدامات موثر جهت کنترل عوامل تغیر دهنده را صورت دهند. استفاده از روشهای سنتی جهت تعیین کاربریهای ارضی بسیار وقت گیر و پرهزینه می باشند. امروزه سنجش از دور موثرترین روش در تهیه اطلاعات پوشش زمینی محسوب می شود. این کار با تصویر برداری از صحنه موردنظر در چندین باند متفاوت الکترومغناطیسی، توسط سنجنده های چند طیفی مستقر در ماهواره های سنجش از دور صورت می گیرد، سپس، با طبقه بندی خودکار این تصاویر، نقشه پوششها زمینی تولید می شود. فرایند طبقه بندی به دو مرحله ساتخراج ویژگیهای تصویر و طبقه بندی خودکار این ویژگیها به کلاسهای مختلف پوشش زمینی تقسیم می شود. ویژگیهای مزبور می توانند مربوط به خواص طیفی یا بافتی تصاویر باشند. در روشهای متداول طبقه بندی تصاویر ماهواره ای تنها از اطلاعات طیفی استفاده می شود. در این تحقیق از اطلاعات بافت نیز به عنوان اطلاعات مکانی استفاده شده است. از میان روشهای متنوع استخراج اطلاعات بافت، روشهای مبتنی بر هیستوگرام مرتبه دوم مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بدست آوردن باند حاوی اطلاعات بافت از باندهای مختلف، و پنجره هایی با ابعاد متغیر استفاده شده است. سپس با استفاده از ترکیب اطلاعات بافت و اطلاعات طیفی با روش طبقه بندی حداکثر احتمال و حداقل فاصله، فرایند طبقه بندی صورت گرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که ادغام اطلاعات مکانی بافت و اطلاعات طیفی به طور قابل توجهی دقت طبقه بندی را افزایش می دهد.