زنجیرهای پلیمری از آغاز سنتز تا مرحله کاربرد تحت تاثیر عوامل گوناگون، از جمله تابش فرابنفش، اکسیژن یکتائی، تنشهای مکانیکی و یونهای فلزی باقیمانده در پلیمرها تخریب می شوند. جلوگیری از این پدیده با کمک افزودنیهایی به نام پایدار کننده ممکن یم شود. نوع این افزودنیها بسته به مکانیسم شروع تخریب فرق می کند. هدف از این تحقیق بررسی اثر افزائی ‏‎(synergism)‎‏ مواد پایدار کننده در پلی الفینهای پتروشیمی اراک جهت کاهش مصرف و بهبود پایداری می باشد.در این تحقیق ابتدا میزان پایداری حرارتی پلیمرهای تولیدی در پتروشیمی اراک همراه با آنتی اکسیدانهای اضافه شده به آن بررسی گردیده و سپس با اضافه نمودن آنتی اکسیدان کمکی اثر ‏‎(synersism)‎‏ در آن مورد مطالعه قرار گرفته است.جهت تعیین میزان پایداری اکسیداسیونی پلیمرها چندین روش بکار رفته است. اولا تغییرات شاخص جریان مذاب و رنگ پلیمر پس از چندین مرحله اکسترود کردن تعیین شده است. ثانیا میزان شاخص کربونیل در زمانهای مختلف پس از قرار دادن در آون اندازه گیری شده و ثالثا با اسفتاده از تست ‏‎dsc‎‏، زمان القای اکسیداسیونی هر پلیمر با چند نوع سیستم پایدار کننده مختلف تعیین شده است. همچنین از روشهای آماری جهت دستیابی به بهتری ترکیب درصد پایدار کننده ها استفاده شده تا اینکه تعداد تستهای مورد نیاز به حداقل کاهش یابد. در نتیجه با استفاده از نتایج حاصل از تستهای فوق بهترین ترکیب مواد افزودنی برای دستیابی به بالاترین پایداری اکسیداسیونی برای پلی الفینهای پتروشیمی اراک پیشنهاد گردیده است.