اولین بار در سال 1967 دو نفر از دانشمندان به نامهای ‏‎spencer‎‏ و ‏‎kandel‎‏ استدلال کردند که یادگیری مربوط به تغییرات خواص سلولهای عصبی است که امروزه کلیه متخصصین علوم اعصاب با این فرضیه که کلیه وقایع در سطح سلولی و تحت سلولی رخ می دهد موافقند. از آنجایی که یادگیری و حافظه از جمله پیچیده ترین و مهمترین فرآیندهای رفتاری است، پی بردن به اصول فیزیولوژیک حاکم بر آن نقش کلیدی در دستیابی به بینش صحیح در فعالیت های عالی مغز را خواهد داشت و از همه مهمتر دستیابی در امر فوق می تواند در درمان بیماریهایی که با کاهش میزان یادگیری و حافظه است نقش اساسی را داشته باشد. فرضیه نقش سیستم کولینرژیک در روند یادگیری و حافظه با استفاده از یافته های رفتاری و نروپاتولوژیکی بیماری آلزایمر ‏‎(ad)‎‏ و اختلالات درکی، حافظه ای آن صورت گرفته و اولین بار در سال 1972 ‏‎crow‎‏ و همکارانش ثابت کردند که هیوسین بعنوان مهارکننده کولینرژیک سبب ضایعه در روند حافظه و اعمال شناختی می گردد. در سال 1976 گزارشات زیادی از کاهش آنزیم کولین استیل ترانسفراز ‏‎(cat) بطور معنی داری در بیماران آلزایمری در نواحی قشری و تحت قشری بدست آمد.