با صرف هزینه اضافی بابت تسریع برخی از فعالیتهای یک پروژه ساخت می توان زمان پروژه را فشرده کرد. این مساله در مدیریت ساخت به مساله موازنه هزینه - زمان ‏‎(tct)‎‏ معروف است. یافتن جواب بهینه برای مساله ‏‎tct‎‏ با توجه به اینکه برای فشردن پروژه تا هر زمان شدنی، ترکیبهای بیشماری از منبع لازم برای انجام هر فعالیت مثل تعداد نیروی انسانی در گروههای کاری، ماشین آلات، روش و تکنولوژی ساخت وجود دارد. بسیار مشکل است. فرضیات روشهای متداول برای tctکه از قریب به 40 سال پیش تاکنون کاربرد چندانی در موارد عملی نداشته اند، در تضاد با ماهیت پروژه های ساخت است. در این تحقیق دیدگاه جدیدی برای مدل کردن مساله موازنه هزینه - زمان ارائه شده است. بر مبنای این دیدگاه جدید به نام دیدگاه مبتنی بر برنامه ریزی ساخت، برای موازنه هزینه -زمان یک پروژه ساخت ابتدا برنامه های ممکن برای ساخت پروژه ایجاد می شوند. در مرحله بعد فعالیتها بر مبنای برنامه ساخت تفکیک می شوند و فعالیتهای هر بنامه بر حسب نوع منحنی هزینه - زمان هر فعالیت که یکی از سه حالت خطی و یا قطعه قطعه پیوسته خطی، گسسته و یا نقطه ای ، و مختلط (خطی - نقطه ای) است، تقسیم بندی می شوند. در حالت کلی هر فعالیت در سطح پروژه دارای منحنی هزینه - زمان چندگانه است. با انتخاب تصادفی دو برنامه ساخت، مدل جامع برنامه ریاضی برای موازنه هزینه - زمان به کار برده می شود که در نتیجه نقاط حداقل هزینه کل به ازای آن دو برنامه به دست می آید. برحسب نوع منحنیهای هزینه - زمان فعالیتهای دو برنامه، مدل مزبور از نوع عدد صحیح ‏‎(ip)‎‏ و یا خطی - عدد صحیح ‏‎(milp)‎‏ می باشد. با تکرار حل مدل به ازای بقیه برنامه های ساخت نقاط حداقل هزینه کل پروژه به ازای تمام برنامه ها به دست می آید و حل مسله کامل می شود.در بخشی از این تحقیق، موازنه هزینه - زمان با دیدگاه مبتنی بر برنامه ریزی ساخت بر روی یک پروژه فرضی با چهار برنامه ممکن برای ساخت انجام پذیرفته است. همچنین با تغییر بهره وریهای گروههای کاری بر روی مدل تست حساسیت به منظور اعتبار سنجی مدل صورت گرفته است. نتایج به دست آمده اعتبار مدل را تایید می کنند. در نهایت کاربرد مدل جامع در موازنه هزینه - زمان پروژه های واقعی ساخت بررسی شده و در نتیجه محدودیتهای فعلی در این رابطه مشخص شده اند.