از زمان کشف پروپرانولول در سال 1964، این دارو که یک بلوک کننده ‏‎b‎‏-آدرنرژیک می باشد بطور گسترده ای در درمان آنژین صدری، پرفشاری خونی، آرتمی قلبی، سردردهای میگرنی و تیروتوکسیکوز استفاده می شود. سودمندی ‏‎‎‏(مزیت) و بی خطری آن در بیشتر از 2500 مطالعه بالینی اثبات شده است و یکی از ‏‎b‎‏ بلاکرهای مجاز برای استفاده در ایالات متحده آمریکا می باشد. پروپرانولول بطور تقریبا انحصاری با متابولیسم کبدی حذف می شود و بیشتر از 18 متابولیت مشخص یا شناخته شده دارد که حداقل چها رتا از متابولیتها دارای فعالیت فارماکولوژیکی می باشند. سطوح سرم پلاسما در طی درمان با پروپرانولول ممکن است از پایین تر از 1 تا بالا ‏‎100ng/ml‎‏ برسد. بررسی روشهای مختلف تحلیل زیستی (بیوآنالیتیک) برای پروپرانولول و مزایا و معایب آنها توسط گروه 5000 بحث شده است. پروپرانولول یک بتا-بلوکر غیر انتخابی است که در درمان بیماریهای مختلف قلبی-عروقی استفاده می شود. این دارو به دنبال تحقیقات گسترده ای که ‏‎sir james black‎‏ و همکارانش بر روی سیستم بتا-آدرنرژیک و مهارکننده های آن در انتهای دهه 1950 میلادی به عمل آوردند، در سال 1962 معرفی شد. پروپرانولول اولین دارو از دسته ‏‎b‎‏ بلاکرها بود که مورد استفاده وسیع کلینیکی قرار گرفت. این دارو یک مسدودکننده غیراختصاصی رسپتورهای ‏‎b‎‏ بوده و در کنترل پرفشاری خون، انواع خاصی از اریتمی ها، اضطراب، میگرن و آنژین صدری بکار میرود. نظر به اینکه پروپرانولول بصورت قرصهای 10 و 40 میل گرمی توسط یک کارخانه داخلی فرموله شده بود، این مطالعه بمنظور بررسی فراهمی زیستی آنها و مقایسه آنها از این نظر بافر آورده معتبر خارجی انجام پذیرفت.