حس شنوایی یکی از مهمترین کانالهای ارتباطی انسان با محیط پیرامون و زیر بنای تکلم، توانائیهای ادراکی و روانشناختی انسان است و نقص آن میتواند سلامت روان افراد را به مخاطره اندازد و در این پژوهش به بررسی سطح سلامت روان افراد کم شنوا در مقایسه با افراد دارای شنوایی سالم پرداخته شده است. در راستای هدف تحقیق فرضیه اصلی مطرح شده عبارتند از: بین میزان سلامت روان افراد کم شنوا و افراد دارای شنوایی سالم تفاوت معنی دار وجود دارد و فرضیه های فرعی به بررسی میزان خرده مقیاس های سلامت روان (اضطراب، افسردگی، اختلال در کنش اجتماعی و شکایات جسمانی) آزمودنی ها می پردازد.