در این مطالعه، سازند آسماری در غرب میدان اهواز مورد ارزیابی قرار گرفت. مغزه های حفاری، مقاطع نازک میکروسکوپی، اطلاعات تخلخل و تراوایی پلاک و نمودارهای چاه پیمایی در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. در این میدان سازند آسماری از مجموعه ای از سنگهای کربناته و سیلیسی کلاستی شامل دولومادستون، وکستون، پکستون، گرینستون و سنگ دولومیت بلورین به همراه لایه های ماسه سنگی و شیلی تشکیل شده است. برای این سازند 9 پتروفاسیس مخزنی شناسایی گردید که شامل:1- دولومادستون و سنگ آهک دولومیتی شده با تخلخل و تراوایی اندک 2- سنگ آهک کاملا دولومیتی شده با تخلخل حفره ای و بین بلوری، 3- دولووکستون تا پکستون سیمانی شده، 4-دولووکستون با تخلخل حفره ای و درون بلوری، 5- گرینستون سیمانی شده، 6- دولوگرینستون با تخلخل بین دانه ای و قالبی، 7- ماسه سنگ با تخلخل کمتر از 10 درصد 8- ماسه سنگ با تخلخل 10 تا 20 درصد، و 9 - ماسه سست، می باشد. در ادامه مطالعه این سازند، پارامترهای پتروفیزیکی مخزن به نقشه درآمد و تغییرات آنها در طول میدان اهواز مشخص گردید. همچنین با محاسبه تراوایی فواصل مختلف سازند آسماری؛ فواصل با کیفیت بد، متوسط و خوب از هم تفکیک شد. ارزیابی نهایی سازند آسماری بدین صورت می باشد:فواصل با کیفیت مخزنی بد ‏‎(k<10md)‎‏ حدود 40 -70 درصد ستون سنگی چاهها را شامل شده و از جنوب به شمال کاهش می یابد. این فواصل عمدتا شامل پتروفاسیس های 1، 3، 5، 7 است. وجود ماتریکس شیلی و میکریتی به همراه سیمانی شدن، باعث کاهش شدید تراوایی آنها شده است. فواصل با کیفیت مخزن متوسط ‏‎(10<k<100md)‎‏ حدود 13 تا 25 درصد از ستون سنگی چاهها را شامل شده است و عمدتا شامل پتروفاسیس های 2، 4، 6 و 8 می باشد. کیفیت بهتر این فواصل ناشی از تاثیر کمتر عوامل مخرب دیاژنتیک و رسوبی (نظیر سیمانی شدن و ماتریکس ریز دانه) و تاثیر عوامل موثر دیاژنزی (نظیر انحلال و دولومیتی شدن) می باشد. فواصل با کیفیت مخزنی خوب ‏‎(k>100md)‎‏حدود 10 تا 40 درصد ستون سنگی چاهها را شامل شده و از جنوب به شمال افزایش می یابد. این فواصل عمدتا شامهل پتروفاسیس 9 و درصدی از توالیهای کربناته پتروفاسیس های 2 و 7 می باشد. نبود ماتریکس ریزدانه و نیز عدم عملکرد فرایندهای مخرب دیاژنزی و تاثیرعوامل موثر دیاژنزی، سبب افزایش تراوایی آنها شده است.