جهت بدست آوردن پارامترهای هیدرودینامیکی آبخوان، در طی یک آزمون پمپاژ از مدلهای تحلیلی استافده می شود. اگرچه این مدلها بر اساس وجود جریان شعاعی در آبخوان پایه ریزی مشوند، ولی در شرایط طبیعی بدلیل وجود شرایط مرزی داخلی و خارجی تعیین محاوده برقراری جریان شعاعی کاری شدوار است. روش ماستر استافده از مشتق داده های افت نسبت به لگاریتم طبیعی زمان است. مشتق افت، مولفه های حاکم برجریان آب در آبخوان را مشخص کرده و محدوده زمانی هر مولفه را تعیین می نماید. در این تحقیق نیز این روش جهت بررسی هیدروژئولوژیکی دشت گرگان در ناحیه سد و شمگیر استفاده شده است و ضرایب هیدرودینامیکی در چاههای پمپاژ در مشاهده ای آنها محاسبه گشته، اثرات رودخانه های موجود در دشت به عنوام مرزی تغذیه کننده در آزمون چاهها مورد بررسی قرار گرفته است.دشت گرگان در شمال شرق ایران، بین طولهای شرقی 30، 550-30، 54 و عرض شمالی 30، 37-46، 36 واقع گردیده است که دارای آب و هوای معتدل و کمی مرطوب است. جهت مطالعه آبخوان دشت گرگان در این ناحیه 10 حلقه چاه اکتشافی به همراه چاههای مشاهده ای آنها حفر گردیده است که مجموع این 10 حلقه چاه دو چاه 5 و 6 خشک وبده، بنابراین از اطلاعات آزمون پمپاژ و برگشت حاصل از 8 چاه دیگر در ارزیابی آبخوان دشت گرگان استفاده شده بود که در این تحقیق بر اساس روش مشتق مورد ارزیابی مجدد قرار گرفته است. آبخوان دشت گرگان به عنوان آبخوانی چند لایه ‏‎(multilayer)‎‏ می باشد، بطوریکه تمامی چاهها در لایه عمیق میانی (سومین لایه) مشبک می باشند و این لایه را می توان به عنوان لایه آبدار دشت گرگان دانست. لایه عمیق میانی تقریبا محبوس با ‏‎s=0/001, t=140-370 m2/day‎‏ می باشد. رودخانه های موجود در دشت آبخوان را تغذیه می کند.