به منظور بررسی اثرات نسبتهای مختلف کودهای گوگرد و منیزیم و نوع رقم روی صفات کمی و کیفی و توان تغذیه ای دو رقم آفتابگردان روغنی، آزمایشی در سال 1378 به صورت فاکتوریل در قالب بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه اجرا گردید. فاکتور اول شامل سطوح کودی ‏‎s0mg0, s300mg0, s500mg100, s500mg200‎‏ و فاکتور دوم اشمل دو رقم رکورد و پروگرس بود. نتایج تجزیه تماری نشان داد که عنصر منیزیم باعث افزایش عملکرد دانه، وزن هزار دانه، قطر طبق و تعداد دانه در طبق شد ‏‎(a=0/01)‎‏. ولی مصرف گوگرد به تنهایی تاثیری بر صفات ذکر شده نداشت.بیشترین میزان عملکرد دانه در سطح کودی ‏‎s500mg200‎‏ با میانگین عملکرد دانه 4805 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. درصد پوست به مغز دانه با مصرف در سطح یک درصد معنی دار شده و با مصرف توام گوگرد و منیزیم در هر دو رقم کاهش یافت ‏‎(a=0/01)‎‏. مصرف گوگرد و منیزیم باعث افزایش درصد پروتئنی و روغن ‏‎(%47/6)‎‏ از تیمار ‏‎s500mg200‎‏ و پروتئین (21%) از تیمار ‏‎s500mg0‎‏ بدست آمد.نتایج بررسی تعادل تغذیه ای با استفاده از روش دریس در گیاه نشان داد که با مصرف گوگرد و منیزیم به صورت توام شاخص تعادل تغذیه ای در گیاه بهبود یافت.