کاهش فقر و نابرابری بین اقشار جامعه یکی از راههای رسیدن به توسع پایدار می باشد. میزان فقر و محرومیت به درجه عدم تعادل در الگوی توزیع درآمد مرتبط است. بدین منظور لازم است وضعیت و نحوه توزیع درآمد بین گروههای مختلف جامعه مطالعه و بررسی شود. با استفاده از نتایج حاصل از آمارگیری هزینه و درآمد خانوارها که توسط مرکز آمار ایران منتشر می شود، سطح نابرابری اقتصادی مناطق شهری و روستایی استان اصفهان و کل کشور در سالهای 1350-1376 محاسبه شده است. در مورد مناطق شهری استان اصفهان بالاترین سطح نابرابری مربوط به سال 1364 با ضریب جینی 6005/0 و کمترین سطح نابرابری مربوط به سال 1351 با ضریب جینی 3641/0 بوده است. در مورد مناطق روستایی استان اصفهان، بیشترین سطح نابرابری مربوط به سال 1373 با ضریب جینی 5631/0 و کمترین سطح نابرابری در سال 1351 با ضریب جینی 5781/0 و کمترین میزان نابرابری مربوط به سال 1369 با ضریب جینی 3663/0 بوده است. نابرابری توزیع درآمد در مناطق روستایی کل کشور در سال 1374 با ضریب جینی 563/0 در بالاترین و در سال 1351 با ضریب جینی 3737/0 در پایین ترین سطح بوده است. در مقایسه توزیع درآمد بین مناطق شهری و روستایی استان اصفهان، اختلاف معناداری بین میانگین ضرایب جینی وجود نداشت. همچنین در مقایسه نابرابری اقتصادی در مناطق شهری استان اصفهان طی دو دوره 1350-1368 و 1368-1376 اختلاف معنی داری بین ضرایب جینی آنها وجود نداشت. نابرابری اقتصادی مناطق روستایی استان اصفهان در دوره 1368-1376 بیشتر از دوره 1350-1368 بوده است. همچنین اختلاف معناداری بین میانگین ضرایب جینی مناطق شهری و روستایی استان اصفهان و کل کشور وجود نداشت. در مقایسه استان اصفهان با استانهای منتخب، توزیع درآمد مناطق شهری و روستایی استان اصفهان نابرابرتر از استان کرمانشاه بود. بین میانگین ضرایب جینی مناطق شهری استان اصفهان و استان ایلام تفاوت معناداری وجود نداشت. توزیع درآمد در مناطق روستایی استان اصفهان نابرابرتر از استان ایلام بود. همچنین توزیع درآمد مناطق شهری و روستایی استان اصفهان نابرابرتر از استان گیلان بدست آمد. بین میانگین ضرایب جینی مناطق شهری و روستایی استان اصفهان و استان مازندران تفاوت معناداری وجود نداشت.