با توجه به اینکه دندانپزشکی در هنگام درمان بیماران در معرض ابتلا به بیماریهای واگیردار خطرناک قررا دارد و از آنجا که پوست دست و صورت، مخاط بینی و چشم راه مناسبی برای نفوذ میکروارگانیسمهای پاتوژن محسوب می شوند، استفاده از وسایل حفاظت شخصی (دستکش، ماسک، عینک، روپوش) به عنوان یک روش پیشگیری در جوامع دندانپزشکی مطرح شده است. اگر چه پوست دست سالم خود یک محافظ خوب در مقابل نفوذ عوامل بیماریزا می باشد ولی وجود یک خراش خیلی کوچک (میکروسکوپی) در روی سطح پوست مانند یک شیار عمیق برای نفوذ میکروارگانیسمها عمل می کند و موجب عفونتهای پوستی یا بمیاری سیستمیک می گردد. با توجه به مطلب ذکر شده در این تحقیق کیفیت دوام دو نوع دستکش لاتکس استریل مورد بررسی قرار گرفت و در مجموع 100 جفت دستکش لاتکس استریل سوپا (ایرانی) و 100 جفت دستکش لاتکس استریل گامکس (خارجی) براساس روش ‏‎ect‎‏ از نظر وجود سوراخ برررسی شدند. لازم به ذکر است که ‏‎ect‎‏ یکی از جدیدترین و دقیق ترین تکنیک ها برای بررسی کیفیت دستکشها از نظر سوراخ شدن است که در آن از اهم متر با مشخصات از ‏‎18-range analog multitester‎‏ و محلول الکترولیت استفاده می شود و سوراخ بودن دستکش بر حسب انتقال یونهای ‏‎‏‎cl-‎‏ و ‏‎na+‎‏ از سوراخهای دستکش بررسی می گردد.از 100 جفت دستکش انتخاب شده در هر گروه 50 جفت آن به عنوان گروه شاهد و 50 جفت دیگر بعد از اعمال جراحی در دندانپزشکی مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی دستکش ها قبل از مصرف نشان داد که دستکشهای سوپا 6% و دستکشهای گامکس 2% سوراخ بودند که تفاوت میزان پرفوراسیون دو نوع دستکش لاتکس استریل (سوپا و گامکس) قبل از مصرف از نظر آماری معنی دار نشد ‏‎(pv=0/61)‎‏ همچنین بررسی دستکش ها بعد از مصرف نشان داد که میزان پرفوراسیون در دستکشهای سوپا 16% و در دستکشهای گامکس 10% است که مقایسه این دو گروه هم از نظر آماری معنی دار نشد ‏‎(pv=0/55)‎‏.