یکی از راههای مناسب جهت چیرگی بر مسائل و مشکلات موجود در کشورهای جهان سوم توسعه کشاورزی می باشد. با عنایت به اینکه یکی از تنگناهای عمده توسعه اقتصادی - اجتماعی روستایی کشور فقدان نظام بهره برداری مناسب از منابع و عوامل تولید می باشد، مطالعه نظامهای موجود به منظور معرفی و تقویت مناسبترین آنها حائز اهمیت است. در سال ( 1350 - 1349) شرکتهای تعاونی تولید روستایی با هدف یکپارچه سازی اراضی ، مکانیراسیون کشاورزی افزایش بهره برداری عوامل تولید و توسعه پایدار تشکیل شدند که در پژوهش حاضر فعالیتهای شرکتهای تعاونی تولید روستایی استان اصفهان مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی و ارزیابی از چگونگی آگاهی ارکان اعضا و کادر اجرایی میزان برخورداری آنها از آموزشهای لازم ، مقدار افزایش کارایی عوامل تولید ، یکپارچه سازی اراضی و بهبود روشهای بهره برداری روشهای بهره برداری از اهداف عمده تحقیق است. در این پژوهش از مطالعه اسنادی و میدانی استفاده گردید. نتایج نشان می دهد : جامعه مورد مطالعه با فلسفه ایجاد تعاونیها و کارکرد آنها آشنایی کافی نداشته و از آموزش کافی برخوردار نیستند. مضافا اینکه حدود 70 درصد از پاسخگویان فاقد سواد و یا کم سواد هستند. تنها دو نفر دارای تحصیلات دانشگاهی و در این میان یک نفر دارای تحصیلات کشاورزی در رشته کشاورزی می باشد. این شرکتها در یکپارچه سازی اراضی موفقیت زیادی نداشته و پاسخگویان از جمله دلایل آن را تفاوت قیمت اراضی در مناطق مختف و عدم توافق اعضا دانسته اند. همچنین تعاونیهای تولید در افزایش کارایی عوامل تولید و بهبود روش بهره برداری در جهت اقتصادی کردن فعالیتها موفقیت چشمگیری نداشته اند . بالغ بر نیمی از افراد جامعه مورد مطالعه تعاونیهای تولید را منشا اثر و کارایی در امور روستایی و برنامه توسعه دانسته اند.