قدیمی ترین سازندهای موجود در منطقه مربوط به سیلورین و دونین است که از ماسه سنگهای قرمز که دگرگونی ضعیفی را تحمل کرده اند شروع و توسط دولومیت و آهکهای که از گسترش نسبتا زیادی برخوردارند پوشانده می شود. بر روی این سازندها پس از یک نبود چینه ای کانسار نسوز رسوبی پرمین زیرین که بازگو کننده دریای کم عمق با فسیلهای روان در بخش تحتانی است قرار دارد . روی این سازندها ماسه سنگ آهکی مربوط به پرمین قرار دارد که شروع پیشروی دریای پرمین را نشان می دهد. تعداد 11 نمونه از کانسار بطور سیستماتیک از دو تراشه و دو چاهک برداشت شده است . از این تعداد نمونه به صورت ترکیبی بر روی 7 نمونه آزمایشات ‏‎x.r.d‎‏ ، تجزیه شیمیایی و غیره انجام گرفته است. نتایج کانی شناسی نشان می دهد که کانیهای اصلی شامل کوارتز ، ایلیت، رکتوریت، هالویزیت بوده و تشکیل دهنده های فرعی به مقدار ناچیز روتیل و هماتیت هستند. مطالعات تفصیلی نشان می دهد که این ماده پلاستیسیته پایین ، پتاس بالا داشته که باعث کاهش کیفیت آن می گردد، از طرفی نسوزندگی خوبی دارد. چون در نمونه پخته شده آثار خرد شدگی ، دفرمه شدن ، پوسته پوسته شدن مشاهده نشده ، از تحمل حرارتی خوبی برخوردار بوده و نیز رنگ سفید بعد از پخت دارد که جهت مصرف در صنایع کاشی و سرامیک مناسب بوده همچنین می تواند باجدایش کانیهای مزاحم توسط روشهای فیزیکی و شیمیایی ، شستشو و تغلیظ شده و بعنوان دیر گداز در صنایع نسوز استفاده گردد. این کانسار از لحاظ تشابه کانسارهای نسوز آباده می باشد. ذخیره زمین شناسی آن برابر 3 میلیون تن برآورد گردیده است.