در راستای توسعه پوشش های الکترولس نیکل و بهبود بخشیدن به برخی از خواص آنها موضوع پوشش های کامپوزیتی نیکل الکترولس مطرح شده است. به دلیل روانکاری و غیر سمی بودن ذرات گرافیت در این پژوهش، پوشش های کامپوزیتی و خود روانکار الکترولس نیکل - فسفر با درصدهای مختلفی از گرافیت تهیه گردید و برخی از خواص آنها مورد بررسی قرار گرفت. مشاهدات نشان داد که در قیاس با روش هم زدن هوا ، توزیع ذرات در پوشش های حاصل از روش هم زدن مغناطیسی ، ناهمگن تر بوده و نشست ذرات در پوشش با خطر آگلومره شدن همراه است. همچنین بر طبق بررسی های انجام شده همرسوبی ذرات ریز گرافیت نسبت به ذرات درشت آسان تر صورت می پذیرد و با افزایش غلظت گرافیت در حمام الکترولس ، درصد ذرات همرسوبی به شدت افزایش یافته و در نتیجه سختی در هر دو حالت قبل و بعد از عملیات حرارتی کاهش می یابد. بر اساس آزمایش های پلاریزاسیون در حالت آمورف سرعت خوردگی یکنواخت در پوشش های ‏‎ni-p-c‎‏ بسیار پایین بوده و زیر ‏‎5mpy‎‏ است و حضور ذرات در پوشش باعث پایین آمدن پتانسیل گذار از رویین می گردد. بررسی خواص تریبولوژیک پوشش ها حاکی از آن است که در حالت عدم انهدام پوشش ها با افزایش درصد ذرات گرافیت همرسوب ضریب اصطکاک پوشش کاهش و مقاومت سایشی آن در بارگذاری های پایین افزایش می یابد، لیکن پوشش ها با درصد بالایی از گرافیت زیر بارهای سنگین مقاومت سایشی خوبی ارائه نمی دهند همچنین از مشاهدات چنین بر می آید که وجود ذرات گرافیت در پوشش گرافیت کاهش سایش چسبندگی را موجب گشته اما احتمالا اشاعه ترک در پوشش و انهدام ناشی از آن را تشدید می نماید. بر اساس تحقیقات به عمل آمده در این پژوهش پوشش کامپوزیتی نیکل الکترولس حاوی حدود 26 درصد حجمی گرافیت تحت شرایط آزمون ‏‎astm g77‎‏ از نظر خواص تریبولوژیک ، پوششی بهینه تشخیص داده شد.