آهن اسفنجی بخاطر داشتن برخی خصوصیات تمایل به اکسیداسیون مجدد و در برخی موارد احتراق ناگهانی دارد که به این پدپده خود سوزی آهن اسفنجی می گویند. در این پژوهش رفتار اکسیداسیونی مجدد و خود سوزی دو نوع محصول آهن اسفنجی تولیدی شرکت فولاد مبارکه و طرح قائم ‏‎ii‎‏ توسط آزمایشات ترموگراویمتری مورد بررسی قرار گرفت. و با اعمال روشهای مختلف پسیو کردن آهن اسفنجی بر نمونه ها پارامترهای بهینه این روش ها توسط آزمایشات ترموگراویمتری و تحلیل حرارتی بدست آمد و جهت تعیین ارتباط بین خواص اکسیداسیون مجدد و خودسوزی دو نوع محصول و همچنین نمونه های پسیو شده با خواص فیزیکو شیمیایی آنها ترکیب شیمیایی و فازی ، تخلخل و ریز ساختار آنها مورد بررسی قرار گرفت. ضمنا آزمایشات خودسوزی نیمه صنعتی نیز انجام شد که نتایج بدست آمده در تستهای آزمایشگاهی را تایید نمود و امکان کاربرد نتایج را جهت استفاده در صنعت نشان داد. طبق نتایج بدست آمده مقاومت به اکسیداسیون مجدد و خودسوزی محصول قایم ‏‎ii‎‏ به میزان زیادی بیش از مقاومت به خودسوزی محصول شرکت فولاد مبارکه می باشد که علل اصلی آن تفاوت در فرآیند احیا از جمله ترکیب گاز احیایی و خصوصیات فیزیکی گندله اکسیدی مورد استفاده از جمله استحکام و تخلخل آن می باشد. همچنین نتایج نشان دهنده برتری قابل توجه روش پارافینه کردن نسبت به روشهای دیگر در مقاوم نمودن آهن اسفنجی به خودسوزی و اکسیداسیون مجدد بوده و استفاده از سیلیکات سدیم نیز تا حدود زیادی محصول را به خودسوزی مقاوم می نماید بطوری که امکان انباشت و حمل و نقل محصول را در شرایط مختلف و به مدت طولانی فراهم می نماید . روشهای بر مبنای استفاده از پوشش آهک زنده و سیمان برای انباشت و حمل و نقل به مدت محدود مناسب می باشند.