در این پژوهش اثر مقدار آب و روش آبیاری بر عملکرد و واکنش گیاه زعفران در مقابل اعمال تنش آب و تاثیر این تنش بر دمای پوشش سبز و شاخص سطح برگ مورد ارزیابی قرار گرفت . این پژوهش که ادامه تحقیقات عزیزی ‏‎(1379)‎‏ می باشد در یک طرح بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور روش و مقدار آب آبیاری در چهار تکرار و کرت های 24 متر مربع انجام شد. نتایج عملکرد آبان ماه 1379 که بر آنها تیمارهای عزیزی ( روش های آبیاری کرتی و جویچه ای با دور آبیاری 12 ، 24 ، 36 روز و تیمار بدون آبیاری ) اعمال گردیده بود نشان داد که روش آبیاری کرتی با تولید 49/5 کیلوگرم بر هکتار زعفران دسته بطور بسیار معنی داری از روش جویچه ای با تولید 302/1 کیلوگرم بر هکتار زعفران دسته بهتر است. دور آبیاری 24 روز در روش کرتی با تولید 45/7 کیلوگرم بر هکتار زعفران دسته و بازده استفاده از آب 3/1 گرم بر متر مکعب زعفران دسته از سایر تیمارها بهتر بود.گیاه زعفران احتمالا دارای خصوصیات متفاوت با گیاهانی است که تاکنون در این زمینه مورد مطالعه قرار گرفته اند . برگهای گیاه زعفران باریک و بلند بوده و تقریبا روی سطح زمین قرار دارند و همچنین به این دلیل که گیاه تعرق کمی انجام می دهد اختلاف دمای پوشش سبز و دمای هوا در تیمار بدون تنش مثبت می باشد و مقدار ثابت آن نیز بیشتر از گیاهانی است که تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته اند . رابطه حد مبنای پایینی برای فصل رشد زعفران بصورت ‏‎tc-ta = 12/46-0/28(vpd)‎‏که در آن ‏‎vpd‎‏ ( کمبود فشار بخار اشباع حسب میلی بار ) و دما حسب درجه سانتیگراد می باشد و حد مبنا بالایی 2/11 درجه سانتگراد بدست آمد . ضریب رابطه بین شاخص تنش آبی و کمبود نسبی تبخیر - تعرق در گیاه زعفران 17/1 بدست آمد.