هدف اصلی از این تحقیق ، بهبود توانایی پاسخ شبکه عصبی انتشار متقابل در تحلیل و بهینه سازی سازه ها می باشد. برای رسیدن به آن تغییری در ضرایب اموزش داده شده که در نتیجه عملکرد بهتری حاصل گردیده است. شبکه با دو روش متفاوت آموزش داده می شود: زوج های آموزشی تولید شده تصادفی و ژنتیکی برای امتحان کردن توانایی شبکه ، مثالهای متفاوتی مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج شبکه عصبی انتشار متقابل آموزش دیده با زوج های ژنتیکی و زوج های تصادفی با مقدار واقعی مقایسه گردیده است . هدف استفاده از الگوریتم ژنتیک عمدتا برای بررسی توانایی آن در پاسخ شبکه می باشد. هدف اصلی کاهش خطاهای شبکه عصبی انتشار متقابل ‏‎cpn‎‏ با بکارگیری الگوریتم ژنتیک می باشد. عملگرهای ژنتیکی تا آنجایی که شبکه بهبود یابد و خطا در واحدهای خروجی شبکه کاهش پیدا کند اعمال می شوند. بر اساس حداقل کردن تابع خطا و به کاربردن عملگرهای ژنتیکی تکثیر ، پیوند و جهش پاسخ مناسب شبکه حاصل گردیده است . تحیلل تنش خرپاهای مسطحه و فضایی در نظر گرفته شده و در مجموع عملکرد شبکه بهبود یافته است.