تقاطع های سه راهی بدون چراغ راهنمایی یکی از عناصر مهم شبکه ترافیک شهری هستند که اثرات قابل توجهی بر ظرفیت راههای شهری دارند. تحلیل ظرفیت این عناصر با توجه به شرایط محیطی و تحلیل رفتاری استفاده کنندگان ، کمک به درک کلی روابط موجود در شبکه راهها و ارائه راهکارهای مناسب می نماید. تفاوت رفتاری رانندگان در کشورهای مختلف امکان استفاده از یک فرمول بندی واحد را منتفی می سازد که در کشور ما عدم قوانین راهنمایی و رانندگی و اختلاف رفتاری بنیادی رانندگان این مسئله را به مراتب حادتر می سازد. دراین پروژه با بررسی عوامل رفتاری موثر بر ظرفیت سه راهه های فرعی به اصلی در شهر تهران تحلیل ظرفیت آنها با توجه به روش های موجود صورت گرفته است. به این منظور از روش کتاب آیین نامه ظرفیت راههای آمریکا که بر پایه تئوری پذیرش فاصله عبور مناسب بنا نهاده شده استفاده شده است. با مقایسه نتایج بدست آمده با آنچه در عمل مشاهده می شود اصلاح و ترمیم ساختار روندها صورتی که جوابهای بدست آمده تا حد ممکن به نتایج عملی نزدیک باشند ، صورت گرفته است.نتایج بدست آمده حاکی از آنند که ظرفیت ها در شرایط ایران گاهی تا دو برابر مقادیر مشابه کشورهای غربی هستند.در عین حال مقدار فاصله عبور پذیرفته شده در حدود نصف مقدار مشابه آن در کشورهای غربی است.