تعیین آسیب پذیری و مقاوم سازی سازه های موجود فصلی است که تقریبا بتازگی و در دودهه اخیر مطرح شده و سرعت پیشرفت کرده است. بسیاری از سازه های موجود ارزش فراوانی داشته و یا بعلل مختلف نمیتوان آنها را تخریب کرد و مجددا ساخت ، بهمین دلیل نیز باید به مقاوم سازی آنها پس از تعیین نقاط ضعفشان پرداخت.بطو کلی دو روش خطی و غیر خطی در تعیین آسیب پذیری ساختمانها در زلزله وجود دارد. استفاده از روشهای غیر خطی مستلزم صرف زمان و هزینه های زیادیست و از آنجا این برنامه ها به بررسی دو بعدی قابهای ساختمان می پردازند ، در سازه های با پلان نانظم که تحت پیچشهای بزرگ قرار دارند ارزیابی با این روشها دقیق نمی باشد. اما روشهای خطی با وجود اینکه رفتار واقعی والاستوپلاستیک سازه را در نظر نمی گیرند بواسطه نداشتن محدودیت در ابعاد ساختمان ، سهولت و سرعت در مدلسازی ، آشنایی کلیه مهندسین با این روشها امکان تهیه مدل سه بعدی و لحاظ نمودن پپیچشها دارای مزایای بسیاری هستند.در این پایان نامه با مدلسازی ساختمان جدید موسسی بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله به مقایسه روش خطی ‏‎atc22‎‏ با روش غیر خطی پرداخته شده است. مدلسازی خطی بابرنامه ‏‎sap90‎‏ و آنالیز غیر خطی نیز توسط برنامه ‏‎drain 2d‎‏ انجام شده است. مقایسه کلیه نتایج در جداول و نمودارهای فصل آخر آورده شده و با توجه به تطابق خوب نتایج دو روش با یکدیگر می توان نتیجه گیری کرد که در تعیین آسییب پذیری ساختمان های معمولی در زلزله استفاده از روشهای خطی نیز امکان پذیر بوده و نسبت به روشهای غیر خطی سرعت و قابلیتهای بیشتری دارد. ابتدا این مسئله بدین معنی نیست که روشهای خطی نتایج دقیقتری نسبت به روشهای غیر خطی ارائه می کند زیرا همانطور که قبلا نیز اشاره شد بهترین روش ، مدلسازی رفتار واقعی و الاستو پلاستیک سازه هنگام زلزله می باشد که این امر تنها با آنالیز غیر خطی امکان پذیر بوده و روشهای خطی تنها بواسطه سهولت وعدم محدودیت در مدلسازی توصیه میگردند.