رشد جمعیت و تمرکز صنایع بزرگ و در پی آن رشد کشاورزی در منطقه مرکزی ایران و از جمله حوزه زاینده رود باعث افزایش نیازهای آبی در منطقه گردیده است. این در حالی است که این منطقه با محدودیت شدید آب روبه رو است.این مطلب توجه جدی تر به مقوله آب در همه ابعاد را ضروری ساخته است. در تحقیق حاضر با استفاده از مفاهیم اساسی بهینه سازی و با کمک مدل بهینه سازی خطی که برای حل از نرم افزار ‏‎gams‎‏ استفاده می نماید. نحوه بهینه کردن بهره برداری از حجم آب مخزن سد بخصوص سد زاینده رود و تعیین بهترین ظرفیت مورد نیاز برای ایجاد حداکثر بهره وری ممکن را بررسی می نماید. تابع هدف مدل دراین تحقیق ماکزیمم کردن سطح زیر کشت می باشد. بدین منظور با اعمال یک برنامه ریزی بهینه سازی به منظور بهره برداری بهتر ازمخزن سد و ماکزیمم کردن ظرفیت آبیاری سطح زیر کشت حاصله ، ابتدا نتایج با حالتی که جریان آب خروجی از مخزن سد به صورت عادی و بدون اعمال چنین برنامه ای باشد بررسی گردید و سپس اثر افزایش دامنه بهره برداری از مخزن سد ( کاهش ظرفیت حداقل مخزن سد) بر افزایش سطح زیر کشت و توجیه اقتصادی آن مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین تاثیرات زیست محیطی سد بر منطقه مورد مطالعه قرار گرفته است.نتایج حاصله مبین آن است که اعمال برنامه بهینه سازی در هر حالت منجر به افزایش سطح زیر کشت گردیده و منافع اقتصادی حاصله در بعضی موارد قابل توجیه می باشد.