این آزمایش با هدف مقایسه تاثیر دو روش محدودیت فیزیکی و رقیق سازی جیره و سطوح آنها بر عملکرد وکیفیت لاشه جوجه های گوشتی در دوره پایانی از سن 35 تا 45 روزگی انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که روش محدودیت فیزیکی از نظر خوراک مصرفی ، ضریب تبدیل کل دوره آزمایش ، درصد چربی حفره بطنی و درصد پروتئین لاشه بهتر از رقیق سازی است.مقایسه میانگین سطوح هر روش با شاهد نشان داد که مقدار خوراک مصرفی در سطوح مختلف روش فیزیکی کمتر از شاهد است.وزن پایانی دوره میزان افزایش وزن ، درصد چربی ، پروتئین ، خاکستر و ماده خشک در تمامی سطوح روش فیزیکی اختلاف معنی داری با تیمار شاهد دارد.همچنین نتایج نشان داد که خوراک مصرفی کل دوره در تمامی سطوح رقیق سازی بیشتراز شاهد است.و ضریب تبدیل در سطوح 21 و 28 در صد بالاتر از شاهد بوده ولی از نظر وزن زنده و میزان افزایش وزن فقط 28 درصد با شاهد تفاوت معنی داری دارد.وزن لاشه فقط درسطوح 21 و 28 درصد چربی حفره بطنی در سطوح 14 ، 21 و 28 درصد دارای اختلاف معنی دار با شاهد است . از نظر درصد ماده خشک و چربی لاشه سطوح 21و 28 در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری دارد و درصد پروتئنین لاشه در سطوح 14، 21 و 28 درصد از نظر آماری تفاوت معنی داری داشت.