در دهه های اخیر مفهوم سطوح عملکردی مورد انتظار سازه ها در آیین نامه های بهسازی ساختمان های موجود بیان شده است . در این روش ، روند بهسازی سازه ها بر اساس تعیین سطوح عملکرد سازه ها و همچنین سطوح خطر لرزه ای است که با توجه به درخواست کارفرما و درجه اهمیت کنونی سازها می باشد، مشخص می شود . دلیل اصلی انتخاب روش عملکردی مبتنی بر این است که هزینه ارتقاء و یا ساخت و ساز با رعایت اهمیت و میزان آسیب های قابل قبول از یک سازه به سازه دیگرمتفاوت می باشد . این ایده چنان با اهمیت بود که باعث تغییر معیار طراحی بسیاری از آیین نامه ها که بر اساس معیار مقاومت می باشد به معیار طراحی بر اساس عملکرد شد. معیار طراحی در ویرایش سوم آیین نامه 2800 ایران نیز بر اساس این معیار مقاومت می باشد . سطح عملکرد مورد انتظار با شیوه ای غیر مستقیم بدست می آید، به طوری که انتظار می رود با رعایت این قوانین سطح عملکرد مطلوب مورد نظر بدست آید. در حال حاضر با بهبود و پیشرفت روش های تحلیل غیر خطی ، می توان از اهداف عملکردی ارائه شده از سوی آیین نامه ی 2800 اطمینان حاصل کرد . در این پژوهش سطوح عملکرد مورد انتظار سازه های فولادی با اهمیت خیلی زیاد در دو سیستم قاب خمشی متوسط و ویژه در تعداد طبقات مختلف مطابق با روش های تحلیل غیر خطی شده در آیین نامه های لرزه ای موجود ، مورد بررسی قرار گرفته و ضوابط پذیرش اعضای این سازه ها مطابق دستورالعمل های بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود بررسی می شوند. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از این مطلب است که ممکن در بعضی از موارد اهداف عملکردی ارائه شده از سوی ویرایش سوم آیین نامه 2800 ایران محقق نشود . بنابراین به نظر می رسد که اگر قرار باشد از ویرایش سوم آیین نامه 2800 که بر اساس معیار مقاومت است استفاده شود،لازم است تغییراتی در برخی از ضرائب لرزه ای ارائه شده از سوی این آیین نامه صورت گیرد .

مقدمه : در تهیه استاندارد 2800، ضوابطی برای طراحی سازه ها در برابر زلزله در نظر گرفته شده است که با رعایت این ضوابط انتظار می رود سطح عملکرد ایمنی جانی مورد نظر این آیین نامه تامین گردد. اما در دستیابی به سطح عملکرد مورد نظر برای ساختمان هایی که با این آیین نامه طراحی می شوند، ابهاماتی وجود دارد. که با استفاد از اصول مهندسی زلزله بر اساس عملکرد به رفع این ابهامات پرداخته می شود. روش های انجام تحقیق : بدین منظور از سیستم قاب خشمی فولادی معمولی و ویژه در تعداد طبقات 2، 4 و 8 استفاده شده است به طوریکه این سازه ها بر اساس ضوابط استاندارد 2800 طراحی شده اند و سپس برای ارزیابی سازه ها و تحلیل مدل ها و پاسخ سازه ها تحت 21 شتابنگاشت مقیاس شده از روش دینامیکی تاریخچه زمانی غیر خطی استفاده شده است. نتایج : برای مدل های با ارتفاع کم، اکثر مدل ها سطح عملکردی ایمنی جانی را رد می کنند و با افزایش ارتفاع مدل ها احتمال اینکه سازه در سطح عملکرد ایمنی جانی باقی بماند بیشتر می شود. اهداف عملکردی آیین نامه ی 2800 مبنی بر تامین سطح عملکردی ایمنی جانی در سازه هایی با ارتفاع کم، بیشتر مورد نقد است در حالی که در سازه هایی با ارتفاع زیاد، با احتمال بیشتری اهداف عملکردی 2800 تامین می شود.

در این تحقیق ناپیوستگی های موجود در سازه های بنایی با روش ترکیبی اجزای محدود / اجزای مجزا مدل می شود. این روش مبتنی بر مبانی مکانیک تماس و مکانیک شکست محاسباتی و اجزای محدود می باشد. در روش بکار گرفته شده قابلیت تشخیص شروع ترک خوردگی و امتداد ترک و تخمین الگوی ترک خوردگی و مدلسازی رفتار پس از ترک خوردگی سازه به صورت هندسی و مکانیکی وجود دارد.