در این تحقیق از روش توصیفی (غیر آزمایشی) استفاده شده است.ابزار اندازه گیری پژوهش حاضر را پرسشنامه تشکیل داده که بین دو گروه از افراد توزیع شده در گروه اول (روسا - معاونین) 85 پرسشنامه توزیع شد که 45 پرسشنامه برگشت داده شد و همین تعداد نمونه مورد بررسی گروه اول را شامل می شد.در گروه دوم ( مدیران - معلمین ) به علت پراکندگی و گستردگی مدارس استان مازندران از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد که مخقق 400 نفر را مورد بررسی قرار داده و تجربه و تعلیل داده از طریق آمار استنباطی و توصیفی بیان شده است.نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش و پرورش استان مازندران به طور کامل نتوانسته برنامه های تمرکز زدایی را در تمام استان به مرحله اجرا درآورد . در زمینه تشویق و ترغیب مردم برای مشارکت و سرمایه گذاری برای فعالیتهای توسعه تعلیم و تربیت منطقه خود، تشویق و ترغیب متمکنین و صاحبان صنایع و اصناف به احداث و اهدای مدارس فعال تر نمودن شوراهای دانش آموزان معلمان ، مدرسه و... فعال تر نمودن مقوله مدرسه محوری ، برگزاری امتحانات با توجه به شرایط اقلیمی هرشهروند و تدوین برنامه سالانه و تقویم درست آموزشی مدارس با توجه به شرایط اقلیمی و جمعیتی فعالیتهای زیادی صورت نگرفته و بایستی با دادن تفویض اختیار به مدیران سطح پایین و همچنین برنامه های آموزشی درست و منطقی راه را برای بسط و توسعه فعالیتهای تمرکز زدایی در استان هرچه بیشتر نماییم.