یکی از مهمترین، موثرترین و گسترده ترین سازمانهای مختلف اجتماعی که مسئولیت انتخاب و انتقال عناصر فرهنگی را به نسل نو جامعه به عهده دارد، سازمان آموزش و پرورش هر کشور است. این سازمان دستگاهی است که الگوی کلی نهادها و سازمانهای رسمی جامعه است و از دیرباز نقش سازنده و اساسی در بقا و تداوم فرهنگ و تمدن بشری ایفا کرده است. آموزش و پرورش از بنیادی ترین سازمانها جهت ارتقا سطح کمی و کیفی رشد و توسعه جوامع میباشد. میتوان گفت نقش و رسالت سازمانهای آموزش و پرورش در دنیای امروز تا آن اندازه است که جوامع مختلف انتظار دارند این سازمان پاسخگوی نیازهای معنوی و مادی آن باشد و بعنوان یک عامل اصلی و پرثمر، تحقق نیازهای فردی و اجتماعی را ممکن سازد. نگرش عمیق این امر میتواند حرکتی پویا و فزاینده برای کلیه جوامع به ویژه کشورهای در حال توسعه به ارمغان آورد. مسئولیت و رسالت تحول فرهنگی بصورت مستقیم بر دوش آموزش و پرورش سنگینی می کند چرا که تمامی نیروهای انسانی از سیستم آموزش و پرورش تغذیه شده و ببازار جامعه وارد می شوند، از این رو آموزش و پرورش در تمامی جوامع نقش و رسالت حیاتی به عهده دارد که عملکرد آن با نظامهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در تعامل می باشند به تعبیر دیگر آموزش و پرورش دارای اهداف معنوی و اقتصادی است و سعی دارد افراد را جهت تحقق آن اهداف تربیت نماید. اساسا سرمایه گذاری در امور فرهنگی از نوع سرمایه گذاری زیربنایی اجتماعی می باشد که درواقع ماحصل این سرمایه گذاری آماده کردن بستر جامعه برای هر نوع پیشرفت و توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی می باشد. بنابراین پرداختن به مسائل آموزش و پرورش و مسائل فرهنگیان آن که متولیان اصلی این مسئولیت خطیر هستند از اهمیت به سزایی برخوردار است. البته مسائل و مشکلات فرهنگیان زیاد است و به بررسیهای همه جانبه نیاز دارد اما یکی از این مسائل که خود محقق نیز با آن درگیر است مسئله نقل و انتقالات و جابجایی فرهنگیان می باشد که رساله مزبور تحت عنوان ((بررسی روند نقل و انتقالات بین فرهنگیان مناطق نوزده گانه شهر تهران و شناسایی عوامل مرتبط با درخواست انتقال فرهنگیان آن مناطق بین سالهای 1378 - 1373)) نیز در این خصوص میباشد.