با توجه به اهمیت علاقه در موقعیت تحصیلی و به منظور سنجش میزان علاقمندی دانش آموزان به تحصیل، این پژوهش تحت عنوان ؛بررسی و مقایسه میزان و علل علاقه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه به امر تحصیل؛ انجام شده است. روش تحقیق: توصیفی از نوع زمینه یابی است. جامعه آماری: کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع شهر تهران می باشند که چهار منطقه آموزش و پرورش به روش نمونه گیری خوشه ای از میان مناطق بیستگانه آموزش و پرورش مشخص شد. 384 دانش آموز (192 پسر و 192 دختر) از چهار منطقه و از هر منطقه 96 دانش آموز به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه محقق ساخته می باشد: 1- پرسشنامه رغبت سنج تحصیلی 2-پرسشنامه نظرسنجی جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. پژوهش حاضر درصدد است به مسائل مطرح شده در ذیل پاسخ دهد. -آیا دانش آموزان به تحصیل علاقمند هستند؟ -آیا بین میزان علاقمندی دانش آموزان دختر و پسر به تحصیل تفاوت وجود دارد؟ -آیا بین کاربرد پذیری محتوای کتب درسی، روش تدریس معلم، رفتار و برخورد معلم و میزان علاقه دانش آموزان به تحصیل رابطه وجود دارد؟ با توجه به نتایج بدست آمده می توان اظهار نمود که: 7/85% از دانش آموزان به تحصیل علاقمند هستند. بین میزان علاقه دانش آموزان دختر و پسر به تحصیل تفاوت معنی داری وجود دارد. یعنی دانش آموزان دختر در مقایسه با دانش آموزان پسر به تحصیل علاقمندتر هستند. بین کاربرد پذیری محتوای کتب درسی و میزان علاقه دانش آموزان به تحصیل رابطه معنی داری وجود دارد. بین رضایت دانش آموزان از روش تدریس معلمان و میزان علاقه دانش آموزان به تحصیل رابطه معنی داری وجود دارد. بین رضایت دانش آموزان از رفتار و برخورد معلمان و میزان علاقه دانش آموزان به تحصیل رابطه معنی داری وجود ندارد. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که: از یافته های پژوهش در سیاست گذاریها و برنامه ریزی های آموزشی در عمل استفاده کنند یعنی نظریه و عمل را توام به کار گیرند. با ارتباط دادن موضوع درسی با علائق و نیازهای دانش آموزان انگیزه کوشش را به منظور دستیابی به پیشرفت تحصیلی در آنان تقویت نمایند.