امروزه به دلیل تغییرات آب و هوایی و کاهش نزولات جوی بسیاری از آبخوان های کشور در معرض خطر کاهش شدید ذخیره مخزن آب زیرزمینی قرار دارند. همچنین گسترش شهرها و مراکز صنعتی این آبخوان ها را از لحاظ کیفیتی نیز دچار مشکل ساخته است. آبخوان منطقه مورد مطالعه در این پایان نامه واقع در بین دو رودخانه کن و کرج در غرب شهر تهران نیز یکی از این موارد است. این آبخوان در آبرفت های کواترنر جنوب رشته کوه های البرز و مخلوط افکنه های دو رودخانه کن و کرج تشکیل یافته است. احداث سد امیر کبیر و کاهش حجم آبهای سطحی ورودی به این ناحیه باعث گردیده تا در حال حاضر آب زیرزمینی عمده ترین منبع تامین آب مورد نیاز منطقه باشد. مهمترین منشا تغذیه آبخوان آبهای نفوذی از طریق رودخانه کن و ارتفاعات اطراف و همچنین آب برگشتی چاه های بهره برداری می باشد. به منظور تامین نیازهای آبی منطقه شامل آب شهری، صنعتی و آب مورد نیاز کشاورزی و همچنین نجات آبخوان از خطر نابودی کیفی و کمی لازم است که یک برنامه جامع و دقیق مدیریتی جهت بهره برداری بهینه از منابع آب سطحی و زیرزمینی منطقه تدوین و تهیه گردد. برای ارائه چنین راه حلی شناخت و بررسی دقیق خصوصیات و ویژگیهای زمین شناسی، هیدرولوژیک و هیدروژئولوژیک آبخوان منطقه مورد نظر و همچنین منابع آب موجود اولین قدم می باشد. نهرهای موجود در منطقه عمده ترین مولفه های تغذیه آبخوان در این سال می باشند. با تعیین این عوامل و انجام محاسبات بیلان، مشخص گردید که در سال بیلان آبخوان با 7/9 میلیون متر مکعب کاهش حجم مخزن مواجه بوده است. این روند نزولی از هیدروگراف واحد آب زیرزمینی آبخوان در سال بیلان و در دوره درازمدت 13 ساله (77-64) نیز کاملا مشهود می باشد. در ادامه مدل آب زیرزمینی آبخوان مورد نیاز با استفاده از نرم افزار ‏‎graphic ground water‎‏ تهیه گردیده است. بعد از آماده سازی اطلاعات اولیه مورد نیاز مدل و اجرای آن، واسنجی مدل در سال (74-1373) انجام گرفته که نتایج آن طی نمودارها و نقشه های تراز سطح آب آبخوان در طول دوره واسنجی ارائه گردیده است. در مرحله بعدی صحت سنجی مدل ‏‎(verification)‎‏ به منظور اطمینان از درستی مدل انجام گرفت. با بررسی نتایج بدست آمده از بیلان و مدل ریاضی تهیه شده وضعیت بحرانی آبخوان مورد نیاز کاملا مشخص گردد.