این رساله به بررسی تاثیر مالیات بر پس انداز در اقتصاد ایران طی یک مدت دوره 35 ساله می پردازد. دو متغیر عمده مورد بررسی پس انداز و مالیات می باشند. مالیات به مالیات مستقیم و غیرمستقیم تفکیک می شود. پس انداز شامل پس انداز خارجی، خصوصی، دولتی و کل می باشد. نرخ تورم و تولید داخلی سرانه نیز به عنوان متغیرهای توضیحی به کار رفته اند. توابع مورد استفاده خطی درجه یک و تکنیک به کار رفته ‏‎ols‎‏ است. نتایج تخمین نشان می دهد که با افزایش مالیات، پس انداز خارجی و دولتی افزایش می یابد و پس انداز خصوصی و کل کاهش می یابند. این نتایج فرضیه پلیز را مورد تایید قرار می دهد. در ضمن با افزایش سطح عمومی قیمتها پس انداز دولتی، خارجی، خصوصی و کل کاهش می یابد و با افزایش تولید داخلی پس انداز دولتی، خصوصی، خارجی و کل کاهش می یابد.