پژوهش حاضر به منظور بررسی کارآئی روش توانبخشی روانی ((دوسا)) بر کاهش میزان افسردگی گروهی از مبتلایان به اختلال افسردگی اساسی صورت گرفت. بدین منظور از روش مطالعه موردی با اخذ خط پایه استفاده گردید و همچنین جهت ارزیابی میزان افسردگی و بهبودی بیماران از آزمونهای متعددی از جمله، آزمون خودسنجی افسردگی بک ‏‎(bdi)‎‏، مقیاس درجه بندی افسردگی هامیلتون ‏‎(hrsd)‎‏ و مقیاس سنجش افسردگی توسط خانواده ‏‎(fadq)‎‏ استفاده شد. بدین صورت که تعداد سه نفر مرد مبتلا به اختلال افسردگی براساس تشخیص روان پزشک و تایید روانشناس بالینی بر مبنای ملاک های تشخیص ‏‎dsm-iv‎‏ برای افسردگی اساسی بصورت نمونه در دسترس انتخاب شدند که میزان افسردگی آنها در پرسشنامه بک ‏‎(bdi)‎‏ از نمره 30 بالاتر بود و بالاخره بصورت جایگزینی تصادفی در خط پایه قرار گرفتند و به ترتیب وارد طرح درمان با روش توانبخشی روانی ‏‎‎‏((دوسا)) گردیدند. همزمان با خط پایه و قبل از درمان تمام آزمودنیها با استفاده از مقیاس های سه گانه سنجش افسردگی که در بالا اشاره گردید، مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس روش های درمانی به مدت 12 جلسه (دو هفته) و هر روز به مدت 45 دقیقه در مورد آنها اعمال گردید. در پایان دوره درمان، مجددا تمام بیماران با استفاده از ابزار اندازه گیری یاد شده مورد ارزیابی قرار گرفتند و پیگیری بیماران بعد از سه هفته نیز دوباره با همان ابزار انجام گردید. یافته ها نشان داد که روش توانبخشی روانی ((دوسا)) بطور کلی منجر به کاهش میزان افسردگی در بیماران شده است و همچنین درمان با این روش تاثیر قابل ملاحظه ای از نظر علائم شناختی، جسمانی، خلقی و رفتاری بر روی بیماران دارد. ((بعد از دو ماه پیگیری مجدد تمام بیماران در وضعیت خوبی بودند))