بیشتر روشهای ابداع شده برای موازنه هزینه - زمان روشهای تجربی - منطقی هستند که اکثر آنها دارای الگوریتمهای مفصل و یا فرمهای عملیاتی متعددی می باشند. در این متن چهار مدل برنامه ریزی خطی برای موازنه هزینه - زمان در حالتهای: الف) برای تغییرات عوامل هزینه و زمان محدودیتی وجود ندارد. بنابراین هدف یافتن زمان بهینه برای اجرای پروژه است به نحوی که جمع هزینه ها برابر با حداقل مقدار ممکن شود ب) لازم است پروژه در تاریخ تعیین شده ‏‎tp‎‏ تکمیل شود. بنابراین، هدف، یافتن بهترین (اقتصادی ترین) ترکیب برای کاهش زمانهای فعالیتها می باشد. پ) بودجه معینی برای تسریع تاریخ تکمیل تعیین شده است. بنابراین هدف این است که با استفاده از این مبلغ، زمان پروژه را از زمان معمولی به حداقل زمان ممکن کاهش داد. ت) سطح هزینه غیریکنواختی در واحدهای زمانی پروژه مورد نظر است. بنابراین هدف تطبیق هزینه درخواستی با سطح هزینه مورد نظر می باشد، ارائه شده است. مدلها به عنوان ورودی نتیجه زمانبندی متد مسیر بحرانی را می گیرند و برای شبکه های فعالیت بر پیکان و پی آیندی (فعالیت بر گره ) کارائی دارند.