گفتار روندی متشکل از یک دستگاه خود تنظیم است. این دستگاه از سه واحد کنترل، عامل و حساسه تشکیل شده است. واحد حساسه این سیستم که شامل حس های لمس فشار، حرکت و شنوائی است، نقش عمده ای در تصحیح اشتباهات گفتاری دارد. مطالعاتی که در آنها اعصاب مربوط به حس های دهانی را از کار انداخته اند مبین اهمیت ادارک فضا شناختی دهانی و فراگیری پدیده گفتار است. ادراک فضاشناختی دهانی به عنوان یک حس ترکیبی منتج از پردازش حس های پوستی (لمس، فشار، حرکت) می تواند معیاری برای ارزیابی حس های پوستی و نیز چگونگی پردازش حس ها در قشر آهیانه مغز باشد. پژوهش حاضر به تعیین میزان توانائی در ادراک فضا شناختی دهانی درکودکان طبیعی 5 - 3 ساله تهرانی می پردازد.