با توجه به گسترش روزافزون بیماریهای ویروسی خاص مانند هپاتیت و ایدز، به اهمیت کنترل انتقال تقاطعی عفونت،از یک فرد به فرد دیگر، روز بروز افزوده تر می شود. متاسفانه در بسیاری از مراکز دندانپزشکی خصوصی و بعضا دولتی، اصول اولیه جلوگیری از بروز آلودگی های تقاطعی رعایت نمی شود. یکی از راههای ایجاد آلودگی های تقاطعی، انتقال آلودگی از طریق پاکت فیلم های رادیوگرافی داخل دهانی است. در این تحقق ما با استفاده از 4 ماده هیپوکلریت سدیم، میکروتن، گلوتارالدئید و آب جاری به بررسی میزان کاهش حجم آلودگی باکتریایی پرداختیم. تعداد 5 عدد فیلم رادیوگرافی داخل دهانی، با در نظر گرفتن شرایط و ضوابط اعلام شده، پس از قرار گرفتن در دهان هر بیمار، بدون اکسپوز اشعه، از دهان بیمار خارج شده و مراحل ضد عفونی و سپس مراحل کشت میکروبی در مورد نمونه ها، در شرایط هوازی و بیهوازی، انجام شد. کلونی های تشکل شده بوسیله هر نمونه، در گروههای هوازی و بیهوازی، بررسی و شمارش گردید. پس از ثبت نتایج و آنالیز آماری، فرضیات تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. در تاثیر ضدعفونی کنندگی بین سه ماده هیپوکلریت سدیم 25/5 درصد، میکروتن 10 درصد و گلوتارالدئید 2 درصد، در حالتهای هوازی، بیهوازی و مجموع هوازی و بیهوازی، اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در روش استفاده از آب جاری در حالتهای هوازی، بیهوازی و مجموع هوازی و بیهوازی، اختلاف معنی داری با هر یک از سه ماده هیپوکلریت سدیم 25/5 درصد، میکروتن 10 درصد و گلوتارالدئید 2 درصد، وجود داشت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از مواد ضدعفونی کننده رایج مانند هیپوکلریت سدیم، میکروتن و گلوتارالدئید، می تواند تاثیر مناسب و قابل قبولی در کاهش حجم میکروبی روی سطوح خارجی پوشش فیلم های رادیوگرافی داخل دهانی داشته باشد ولی استفاده از آب جاری نمی تواند تاثیر مناسب و قابل قبولی در کاهش حجم میکروبی روی سطوح خارجی پوشش فیلم های رادیوگرافی داخل دهانی داشته باشد.