بررسیها در بعضی از مناطق آذربایجان غربی و شرقی و نیز شهرستان دماوند نشان دادند که سالیان سال می باشد که مردم آن مناطق بطور سنتی از ریشه گیاهی که آنرا ((چله داغی)) می نامند بصورت ضماد با دنبه گوسفند جهت درمان و التیام دردهای روماتیسمی و نیز نرم نمودن عضلات نواحی که شیئی در آنجا فرو رفته، جهت درآوردن شی و یا جا اندازی استخوانهای جابجا شده و در رفته آن نواحی بکار می رود و حتی در شهرستان دماوند برای نرم کردن و تحلیل خار پاشنه پا و حتی تسکین درد آن بکار می رود. در گام بعدی، شناسایی علمی گیاه صورت گرفت که مشخص شد گیاه از خانواده نعناع و با نام علمی ‏‎eremostachys laciniata‎‏ می باشد که اسم فارسی آن ((سنبل بیابانی پاره برگ)) و ((بیش خاف)) می باشد.