دو ایزوآنزیم بتاگلوکزیداز داخل سلولی از قارچ رشته ای نوروسپوراکراسا، موتان ‏‎(fgsc,cell -1 no. 4335)‎‏ خالص سازی شد و خصوصیات فیزیکوشیمیایی آنها تعیین گردید. خالص سازی با طی مراحل تفکیک با استن، ژل فیلتراسیون، و کروماتوگرافی تعویض یون انجام گرفت. خلوص آنزیمها براساس حضور تک باند پروتئینی در ژل در طی ‏‎sds-page‎‏ و با رنگ آمیزی نقره تایید گردید. از دو ایزوآنزیم یادشده، یک ایزوآنزیم، پروتئینی بود با ساختمان همودیمر (که بتا گلوکزیداز ‏‎a‎‏ نامیده شد) و دیگری یک پروتئین مونومر (که بتا گلوکزیداز ‏‎b‎‏ نامگذاری شد) وزن ملکولی بتاگلوکزیداز دیمر ‏‎a‎‏، ‏‎178kda‎‏ ، و بتا گلوکزیداز مونومر ‏‎106kda, b‎‏ تعیین گردید (براساس ‏‎sds-page‎‏). هر دو ایزوآنزیم گلیکوپروتئین بودند و محتوای کربوهیدارت آنها که طبق روش فنل - سولفوریک اسید محاسبه شد نسبتا بالا بود: 2/29% برای بتاگلوکزیداز ‏‎a‎‏ و 2/34% برای بتاگلوکزیداز ‏‎b‎‏. نقاط ایزوالکتریک این آنزیمها براساس روش ‏‎ief‎‏ برابر با 27/6 و 72/4 به ترتیب برای بتاگلوکزیدازهای ‏‎b, a‎‏ تعیین گردید. ‏‎ph‎‏ بهینه برای فعالیت برابر با 0/5 و 5/5 و دمای بهینه برابر با 55 درجه و 60 درجه سانتیگراد، به ترتیب برای بتاگلوکزیدازهای ‏‎b, a‎‏ تعیین گردید. هر دو بتاگلوکزیداز خالص شده، بویه بتاگلوکزیداز ‏‎b‎‏ ، پایداری نسبتا بالایی در برابر ‏‎ph‎‏ و دما از خود نشان می دادند. پایداری بهینه برای هر دو ایزوآنزیم در محدوده 0/9 - 0/5 ‏‎ph‎‏ قرار داشت . فعالیت ایزوآنزیمها در دماهای پایین تر از 40 درجه سانتی گراد تا مدت حداقل 48 ساعت به طور کامل حفظ می شد. در دماهای بالاتر ، آنزیمها نسبتا ناپایدار بودند و در دمای 60 درجه سانتیگراد بعد از 24 ساعت فعالیت خود را از دست می دادند. هر دو بتاگلوکزیداز به شدت توسط کاتیون مس ‏‎(cu++)‎‏ فعال می شدند و به وسیله ‏‎kmno4 , sncl2‎‏ مهار می گردیدند. کاتیونهای ‏‎ag+‎‏ و ‏‎hg++‎‏ نیز شدیدا بتاگلوکزیداز ‏‎a‎‏ را مهار می کردند. پارامترهای کینتیکی ‏‎vmax, km‎‏ این ایزوآنزیمها در مقابل سوبسترای سلوبیوز، به ترتیب ‏‎1/5mm‎‏ و ‏‎12/2 umol min-1 mg-1‎‏ برای بتاگلوکزیداز ‏‎2/76mm, a‎‏ و ‏‎143/5 umolmin -‎‏ برای بتاگلوکزیداز ‏‎b‎‏محاسبه شد.