به منظور ارزیابی اثرات تراکم بر روی عملکرد و اجزای عملکرد و برخی از شاخص های فیزیولوژیکی و صفات مرفولوژیکی چهار هیبرید ذرت دانه ای، آزمایشی به صورت کرتهای یکبار خرد شده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در تیرماه 1378 در شهرستان فیروزاباد منطقه جایدشت به اجرا گذاشته شد. نتایج این آزماش نشان داد که با افزایش دوره رسیدگی در هیبریدهای ذرت، عملکرد دانه نیز افزایش یافت و میانگین عملکرد در تراکم های 5/6، 5/7، 5/8 و 5/9 بوته در متر مربع به ترتیب 83/10، 10/12، 40/12 . 90/11 تن در هکتار بود. بنابراین با افزایش تراکم تا 5/8 بوته در متر مربع عملکرد دانه نیز افزایش نشان داد. با افزایش تراکم تا 5/9 بوته در متر مربع شاخص سطح برداشت نیز با افزایش تراکم کاهش نشان داد همچنین نتایج پژوهش بیانگراین موضوع بود که حساسیت تعداد دانه در بلال و تعداد دانه در ردیف بلال نسبت به افزایش تراکم از بقیه اجزای عملکرد دانه زیادتر بود و حساسیت تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد بلال در بوته و وزن هزار دانه قابل اغماض بود. نتیجه نشان داد که افزایش تراکم تاثیر معنی داری بر تعداد برگ تعداد گره بلال و تعداد میانگره ساقه اصلی هیبریدهای مورد آزمایش نگذاشت. اما موجب افزایش ارتفاع بوته، ارتفاع بلال از سطح خاک گردید. همچنین با افزایش تراکم قطر ساقه، قطر بلال و طول بلال کاهش نشان دادند. نتایج این تحقیق نشان داد که تراکم مطلوب دانه برای هیبریدهای 704، 647، 604 و 370 به ترتیب 5/7، 5/8، 5/8 و 5/9 بوته در متر مربع بود.