بخش اول سازند تبخیری گچساران، پوش سنگ مخازن نفتی آسماری را در منطقه زاگرس تشکیل می دهد. ارزیابی و شناخت آن در میدان زیلایی هدف مطالعه کنونی است. این میدان در30 کیلومتری شمال غرب شهرستان مسجدسلیمان (با ابعاد 6x40 کیلومتر) قرار دارد. پوش سنگ با استفاده از نمودارهای چاه پیمایی گاما و صوتی، پتروگرافی، sem و آنالیز xrf مطالعه گردید. بر اساس داده های حاصل از نمودارهای چاه نگاری gamma و sonic متعلق به10حلقه چاه و مطالعات پتروگرافی 200 مقطع نازک، پوش سنگ به 4 لایه کلیدی a، b ، c و f تقسیم گردید. لایه کلیدی c تنها در چاه هایی که در مجاور محور تاقدیس حفاری شده اند مشاهده گردید. لایه کلیدی f شاخص ترین لایه کلیدی در این میدان می باشد. بافت های غالب در بخش های انیدریتی شامل اسفرولیتی، ندولی، سوزنی است. مهمترین فرایندهای دیاژنزی رسوبات سولفاته در این میدان عبارت از: سیمانی شدن، تبلور دوباره و جانشینی می باشد. در این میدان ضخامت متوسط پوش سنگ حدود 32 متر بوده و نازک شدگی آن حاصل تغییر شکل پذیری سنگ های سازنده ناشی از عملکرد رژیم تکتونیکی در منطقه است. مطالعه نمودارهای پرتو گاما (gr) و صوتی(sonic) نشان می دهد که لیتولوژی های انیدریت، نمک و مارن اجزاء اصلی تشکیل دهنده پوش سنگ هستند. بمنظور کنترل فشارهای منفذی فوق نرمال در پوش سنگ و جلوگیری از فوران چاه در هنگام حفاری و جدا کردن دو سازند پرفشار گچساران و کم فشار آسماری از یکدیگر، نصب لوله جداری در عمق خاصی ضروری است. فعالیت گسل های موجود در میدان نفتی زیلایی موجب حذف قسمت های میانی پوش سنگ افق های کلیدی (d,e)شده و لذا، عمق ورود به مخزن آسماری و ضخامت پوش سنگ در قسمت های مختلف میدان متفاوت می باشد. با توجه به شواهد پتروفیزیکی، انیدریت مقاوم زیر افق کلیدی f پوش سنگ که در تمامی چاه ها ثابت است، بهترین محل برای نصب لوله جداری در این میدان پیشنهاد می گردد. بر اساس داده های حاصل از آنالیز xrf مشخص گردید که تغییرات عناصر در چاه 8 روندهای منظم ولی در چاه14 در بخش فوقانی پوش سنگ نامنظم است، که به نظر می رسد بواسطه فعالیت گسلی و بهم ریختگی لایه ها باشد. این ویژگی سبب شده در زمان حفاری نیز تشخیص لایه های راهنما به آسانی میسر نباشد. تغییرات سنگ شناسی بافتی پوش سنگ، محیط سبخایی- مردابی را پیشنهاد می دهد. تغییرات سنگ شناسی، نشانه تناوبی از آب و هوای گرم و مرطوب تا گرم و خشک در جریان رسوبگذاری است. شرایط آب و هوایی گرم و خشک و افزایش تبخیر، سبب ایجاد سیکل پسروی و گسترش محیط سبخایی شده است. در نهایت، قطع ارتباط آن با حوضه رسوبی، منجر به رسوبگذاری توالی ضخیم نمک های سازند گچساران شده است.

در طی این پایان نامه به شبیه سازی و بهینه سازی سیستم فراز آوری با گاز پیوسته پرداخته می شود که به همین منظور نرم افزاری نیز تهیه شده است. در سیستم فرازآوری با گاز، گاز تزریقی وارد لوله مغزی چاه می شود . موجب سبک شدن ستون مایع شده و به افزایش تولید نفت می انجامد. برای مثال میزان تولید نفت در چاههای با ظرفیت کم را از 1300 بشکه در روز به حدود 2200 بشکه در روز می رساند. برای شبیه سازی لزوم شناخت و استفاده مناسب از روابط نیمه تجربی و خصوصیات فیزیکی ضروری است. در نظر گرفتن اثر تغییرات دما و فشار در طول لوله مغزی چاه از اهمیت بالایی برخوردار است. افزایش نسبت گاز به نفت بر اثر تزریق گاز در لوله مغزی چاه در فشار ثابت گاز تزریقی، تا مقدار مشخصی (مقدار بهینه) به افزایش تولید نفت کمک می کند. افزایش بیشتر از نسبت گاز به نفت بهینه نه تنها موجب افزایش تولید نفت نمی گردد بلکه در مواردی موجب کاهش تولید نفت خواهد شد. منظور از بهینه سازی ارائه روشی برای تعیین حداقل گاز تزریقی مورد نیاز، بهترین نقطه تزریق و تعیین بهترین فشار سر چاهی نفت است که بیشترین تولید نفت از چاه تحت تزریق سیستم فرازآوری با گاز پیوسته صورت گیرد. نتایج بدست آمده از نرم افزار با نتایج تجربی و روش ترسیمی برون و همکاران انطباق و توافق خوبی دارد.