با مطرح شدن طرح توسعه در معدن مس سرچشمه، عمق معدن به 5/862 متر رسیده و کف پیت به اندازه 325 متر پایین تر خواهد رفت، همچنین میزان تولید معدن از 80 هزار تن به 200 هزار تن در روز خواهد رسید. افزایش عمق معدن باعث طولانی تر شدن مسیرهای باربری، و افزایش زمان حمل بار شده و این امر منجر به افزایش زیاد تعداد کامیون خواهد گردید. متوسط فاصله حمل در سال های آخر توسعه به بیش از 6 کیلومتر و متوسط زمان سیکل کامیون، نزدیک به یک ساعت رسیده و با توجه به هزینه های سرمایه گذاری و عملیاتی زیاد کامیون ها(مخصوصا هزینه لاستیک و سوخت)، انتظار می رود که سیستم حمل و نقل در معدن با مشکل روبرو شود. به منظور انتخاب سیستم حمل و نقل مناسب در معدن مس سرچشمه، کلیه سیستم های حمل و نقل در معادن روباز بررسی و با شرایط سرچشمه مقایسه شد. بررسی های انجام شده نشان داد که دو سیستم حمل کامیونی و نواری به عنوان تنها سیستم های قابل استفاده در سرچشمه می باشند. جهت بررسی امکان استفاده از سیستم کامپونی به عنوان تنها سیستم حمل و نقل در معدن، تعداد شاول و کامیون مورد نیاز در طرح توسعه محاسبه شد. آنالیز محاسبات انجام شده نشان داد که از سال های ششم توسعه به بعد، به دلیل اینکه مسافت و زمان حمل کامیون افزایش نسبتا زیادی داشته به طوریکه از اواسط این طرح، فاصله حمل به بیش از 4 کیلومتر رسیده و تعداد کامیون (کامیون 125 تنی) از سال ششم به بعد، از 70 به 136 عدد افزایش خواهد یافت، سیستم کامیونی به تنهایی جوابگوی حمل و نقل در معدن نبوده و مجبور به استفاده از نوار تفاله برای حمل مواد به بیرون پیت خواهیم بود.شاول های با ظرفیت جام 2/9 متر مکعبی و کامیون های 90 تنی برای بارگیری و حمل کانسنگ. و شاول های با ظرفیت جام 3/15 متر مکعبی و کامیون های 150 تنی برای بارگیری و حمل سنگ باطله در این معدن مناسب تشخیص داده شد. بررسی نتایج نشان داد که استفاده از سیستم های حمل نواری به همراه سنگ شکن های داخل پیت در معدن مس سرچشمه مناسب می باشد. پس از تحقیقات به عمل آمده، سیستم حمل نواری به همراه کامیون به عنوان تنها راه حمل و استفاده از سنگ شکن های نیمه متحرک داخل پیت و بکارگیری سیستم گذرگاه و تونل و یا نوار نقاله های پرشیب، در سرچشمه مناسب تشخیص داده شد.